شبکههای اجتماعی، پدیده ای که در عصر ما از کوچک و بزرگ، از روستایی و شهری و... همه را مبتلای به خود کرده است. در مواجهه با همدیگر، گزینه آشنای راه ارتباطی بین مردمان، این شبکه ها شده اند. کمابیش از فواید و مضرات این شبکه ها شنیده ایم، ولی این نکته برایم جالب بود که با شما به اشتراک گذاشتم. از این شبکه، چه تصوری در ده سال پیش داشتیم و الان کارایی آنها چه شده است؟!
حوزه انقلابی بهعنوان شاخصترین عامل پدیدآمدن انقلاب اسلامی، در نقطه مقابل حوزه سکولار قرار دارد. از اصطلاح حوزه انقلابی، یعنی حوزهای که نسبت به رخدادهای سیاسی-اجتماعی جامعه اسلامی بیتفاوت نیست، حداقل سه برداشت مختلف میتوان ارائه کرد:
۱ . حوزه بهمثابه نهادی ذیل انقلاب و مجموعه نظام
در این برداشت، حوزه بهعنوان نهادی مستقل از نظام اسلامی در نظر گرفته نمیشود و کارکرد آن، ذیل مجموعه نظام و بهعنوان یکی از ارکان آن، تعریف میشود.
همانطور که پیشتر گفته شد، در دیدار رمضانی رهبر فرزانه انقلاب با دانشجویان، نکات بسیار مهم و راهگشایی مطرح شد که لازم است مورد توجه بخشهای مختلف جامعه قرار گیرد. در فرستههای پیشین برخی نکات این سخنرانی را برجسته کردم، در اینجا نیز به یکی دیگر از نکات مهم و راهگشای آن برای دانشجویان و جامعه دانشگاهی میپردازم.
«نمیتوانیم در مسائل گوناگون سیاسی و اقتصادی و دیگر چیزها پیرو مبانی تمدن مادی غرب باشیم. ...مبانی تمدن غرب، مبانی غلطی است، مخالف با مبانی اسلامی است. ارزشهای آن تمدن ارزشهای دیگری است. ...» (امام خامنهای، ۱۸/ ۱۲/ ۱۴۰۳)
براساس این سخن حکیمانه و دقیق و کاملاً مستدلِ رهبر معظم انقلاب، تقابل اسلام (با محوریت جمهوری اسلامی) و غرب (با محوریت آمریکا)، تقابلی تاکتیکی و سطحی نیست. تقابلی بنیادین و ریشهای و پارادایمیک است.
از مهمترین آسیبهای موجود در کشور این است که شوربختانه هیچ همفکری و همدلی و همگرایی و وفاقی در میان مسئولان و مدیران خُرد و کلان کشور در اجرای قوانین اسلامی به ویژه قوانین ناظر به ارزشهای اجتماعی و عمومی مثل عفاف و حجاب وجود ندارد!
معالاسف باید گفت که افکار سکولاریستی تا عمق جان عدهای از مسئولان جمهوری اسلامی نفوذ کرده است! لیبرالیسم فرهنگی نیز روش و رویه مدیریت فرهنگی عدهای دیگر شده است! ملاحظهکاری و بیتفاوتی و شاید ناامیدی از اصلاح امور را نیز، حتی با چشمان غیرمسلح، میتوان در عملِ عدهای از بزرگان فرهنگی کشور مشاهده کرد!