واژه «دانشگاه» و «دانشگاهیان» ۳۲ بار در وصیت‌نامه امام خمینی (ره) به کار رفته است. در حالی که واژه «حوزه» و «حوزه‌های علمیه» ۱۶ بار. این نشان از اهمیت و جایگاه والای دانشگاه و دانشگاهیان در اندیشه امام خمینی (ره) دارد.
یکی از معضلات فرهنگی و سیاسی و مدیریتی در کشور ما، این است که فرزندان برخی از مسئولان کشور، کسانی که در سالیان متمادی در پست‌های مختلف اجرایی، تقنینی یا قضایی کشور مسئولیت داشته‌اند، تابعیت کشورهای خارجی دارند؛ آن هم عموماً کشورهای اروپایی و آمریکایی (آن هم از نوع آمریکای شمالی و مرکزی و نه آمریکای جنوبی!)
در رتبه‌بندی شانگهای که از مهم‌ترین و معتبرترین نظام‌های رتبه‌بندی دانشگاه‌ها است، تعداد ۹ دانشگاه از جمهوری اسلامی ایران در میان ۱۰۰۰ دانشگاه برتر دنیا حضور یافته‌اند. [یعنی نسبت به سال گذشته (۲۰۲۳) یک دانشگاه کمتر شده است] این در حالی است که ۱۰ دانشگاه از ترکیه و ۱۲ دانشگاه از عربستان سعودی حضور داشته‌اند! (یعنی ما به رتبه سوم منطقه تنزل کرده‌ایم و عربستان جایگاه نخست را از آن خود کرده است).
تا پیش از انقلاب، نشانه روشنفکر مآبی و مترقی بودن، در پیروی از تفکر مارکسیستی بود. روشنفکر کسی بود که خود را به قیافه رفیق لنین و رفیق استالین و رفیق مائو درآورد و از آن کلاه‌هایی که صمد بهرنگی به سر می‌کرد، بر سر گذارد. اصلاً اگر داستان ماهی سیاه کوچولو یا یکی از رمان‌های ماکسیم گورکی را نخوانده باشی، روشنفکر به حساب نمی‌آمدی.
اوّلین ظهور علنی حزب‌الله در سال ۱۴۰۴ه‌ق صورت گرفت که با انتشار و توزیع اعلامیه‌ای خطاب به محرومین جهان به مناسبت کشتار صبرا و شتیلا و نیز یک سال بعد به مناسبت شهادت شیخ راغب حرب، ضمن اعلام موجودیّت، اهداف و طرح‌های خود را برای اصلاح امور لبنان اعلام کرد و خواستار تغییر نظام سیاسی لبنان شد.
به گزارش رحا مدیا به نقل از خبرگزاری حوزه، به دنبال اشغال لبنان توسط صهیونیست‌ها در سال ۱۴۰۲ ه‌ق و عملیات شهادت‌طلبانه شیعیان علیه اشغالگران اسرائیلی، سازمانی به نام بسیج عمومی مستضعفین شکل گرفت که بعدها به عنوان مقاومت اسلامی مشهور گردید.
یکی از بزرگ‌ترین و باعظمت‌ترین شهدای کربلا، علی‌اکبر فرزند ارشد امام حسین علیه السلام بود. او در معرفت به درجه‌ای بود که امام به وجود او افتخار می‌کرد. در اخلاق و سبک زندگی و روش زیست فردی و اجتماعی، شبیه‌ترین افراد به رسول الله بود. این سخن امام حسین علیه‌السلام درباره اوست، آنگاه که روانه میدان شد: اللَّهُمَّ اشْهَدْ فَقَدْ بَرَزَ إِلَيْهِمْ غُلَامٌ أَشْبَهُ النَّاسِ خَلْقاً وَ خُلُقاً وَ مَنْطِقاً بِرَسُولِكَ ص وَ کُنَّا إِذَا اشْتَقْنَا إِلَى نَبِيِّكَ نَظَرْنَا إِلَيْه
به عنوان یک طلبه دغدغه‌مند، گمان می‌کنم دو اشتباه مهلک ساختاری در حوزه علمیه، موجب شده است که کارآمدی و کار ویژه تبلیغی و تعلیمی این مرکز علمی و تبلیغی بی‌نظیر، آن‌گونه که شایسته است نمایان نشود:
یکی از مهم‌ترین اسناد بالادستی در حوزه علم و فناوری «سند ملی فناوری‌های نرم و فرهنگی» است. البته از امور عجیب مدیریتی در کشور این است که این سند ابتدا در تاریخ ۱۳ تیر ۱۳۹۶ در ستاد راهبری اجرای نقشه جامع علمی کشور تصویب می‌شود و سپس بعد از یک سال در جلسه ۸۱۰ شورای عالی انقلاب فرهنگی در تاریخ ۲۶ تیر ۱۳۹۷ تصویب شد. اما ابلاغ آن از سوی رئیس جمهوری وقت یعنی جناب آقای حسن روحانی، حدود سه سال طول کشید! یعنی این سند در تاریخ ۹ تیر ۱۴۰۰ توسط رئیس جمهور وقت برای اجرا ابلاغ شد!
در عرف عامه، وصف «خامس آل‌عبا» فقط برای امام حسین (علیه السلام) به کار برده می‌شود. در حالی که هر کدام از اصحاب کساء، به صورت مستقل و جداگانه، خامس اصحاب کسا هستند. به همین دلیل هم امیرالمومنین علی علیه‌السلام این وصف را برای خود به کار برده است. هم برای امام حسن به کار رفته است و هم برای امام حسین علیهما السلام.
