از سال ۸۶ برای نخستین بار در اقتصاد ایران ۴۰ هزار میلیارد تومان (معادل ۲ میلیون بشکه نفت خام به قیمت فوب خلیج فارس با نرخ دلار رسمی) وارد بودجه و از همین‌جا نوسان‌های عجیب اقتصاد ایران آغاز شد. آن زمان بودجه منابع عمومی کشور که از ابتدا ۶۵ هزار میلیارد تومان بود، ناگهان ۴۰ هزار میلیارد تومان افزایش منابع در بخش شرکتی به خود دید.

 آموزه‌های نئولیبرالی مانند آزادسازی قیمت‌ها، شناورسازی ارز و خصوصی‌سازی، در عمل به افزایش شکاف طبقاتی، تضعیف دولت ملی و ایجاد اولیگارشی منجر شده است. جبرائیلی این سیاست‌ها را "پروژه دولت سوزی" خواند که دولت را از منابع و توانایی اجرای پروژه‌های توسعه ملی تهی کرده است.

 دولت باید به شدت مراقب سوداگری بانک‌ها و نهادهای مالی باشد تا وجوه را به سمت فعالیت‌های غیر مولد هدایت نکنند. تشدید نظارت بر فعالیت نامولد اقتصادی و مهار سفته‌بازی نیز اقدامی موثر برای مدیریت جریانات مالی است. در چنین شرایط اقدام بانک مرکزی به حراج سکه نه تنها مفید نیست؛ بلکه مضر است.

مکانیزم ماشه و اقتصاد ایران

با فرض بازگشت قطعنامه‌های شورای امنیت، شواهد نشان می‌دهد که مشکلات اصلی اقتصاد ایران ناشی از تحریم‌های یک‌جانبه آمریکا در حوزه نفت و بانک است و قطعنامه‌های سازمان ملل که عمدتاً به مسائل هسته‌ای و موشکی مربوط می‌شوند، اثر اقتصادی ندارد.

در مقابل حمایت برخی دولت‌های عربی، شمار موسسات و شرکت‌های جهانی که تصمیم به تحریم رژم اشغالگر گرفته‌اند و فشار اقتصادی بر این رژیم را افزایش داده‌اند، روزبه‌روز بیشتر می‌شود. در هفته‌های اخیر، صندوق‌های سرمایه‌گذاری و شرکت‌های بزرگ جهانی اقدام به بستن فعالیت‌های خود، فروش سهام و خروج کامل از بازار رژیم اشغالگر کرده‌اند.

 در حالی که مسئولان از کاهش اوج مصرف نسبت به سال گذشته و عبور از اوج مصرف تابستان سخن می‌گویند، تنها راهکار دولت، تعطیلی‌های گاه‌وبی‌گاه ادارات و مراکز دولتی در تهران و سراسر کشور است.

محمدامین حقگو، مسئول میز اقتصاد ایران مرکز مطالعات راهبردی

مهم‌ترین و هشداردهنده‌ترین سیگنال بحران اقتصادی، در گزارش دفتر مرکزی آمار اسرائیل نمایان شد. گزارشی که حکایت از انقباض شدید 3.5 درصدی تولید ناخالص داخلی (GDP) در سه‌ماهه دوم سال 2025 نسبت به سه‌ماهه قبل دارد

مسعود اکبری

 جماعتی که این روزها، شعار «وفاق ملی» آن‌ها گوش فلک را کَر کرده، در دهه 90 و پس از فتنه 88، شعار «آشتی ملی» سر می‌داد. این طیف هیچ‌گاه در اصرار خود برای «آشتی‌ملی» توضیح ندادند که مگر ملت با یکدیگر در قهر و تقابل به سر می‌برند که «آشتی ملی» ضرورت پیدا کرده باشد؟! 

اما گویا راه حل دولت چهاردهم برای حل مسائل و مشکلات جامعه بجای کار بیشتر تعطیلی بیشتر است. در یکسالی که از عمر این دولت می گذرد اخبار تعطیلی دولت بخاطر کمبود آب و برق و گاز و گرمی هوا زیاد به گوش می رسد.