گفتیم که همه برکات حج مثل همه تشریعات دین، مقدمه‌ای برای تقرب به خداوند متعال است. خلافت الهی در اثر قرب به خدا پیدا می‌شود و آن قرب هم در اثر عمل به دستورات خدا و عبادات خدا حاصل می‌شود و هیچ راه دیگری ندارد. 

مصالح جامعه از نوع اقل و  اکثر ارتباطی نیست که بگوییم یا همه باید پیغمبر باشند یا همه ابلیس. بین ابلیس تا مقام رسول‌الله‌صلی‌الله‌علیه‌وآله میلیون‌ها درجه تفاوت است، و اگر دسترسی به مرتبه عالی میسر نبود، به مرتبه‌ای که اندکی پایین‌تر از آن است بسنده  می‌شود. این مسئله همین‌طور پایین می‌آید تا به حداقل ممکنی برسد که میسر است و نمی‌توان از آن صرفنظر کرد.

"لیبرالیسم اخلاقی" نه‌تنها با اسلام، بلکه با هیچ مکتب سیاسی و اخلاقی و دینی نمی‌سازد. ولی امروز این گرایشی است که در غرب حاکم است و ترویج می‌شود.

هدف ما، فقط منافع مادی نیست. امام فرمود: ما انقلاب نکردیم که گروهی از قدرت کنار بروند و گروه دیگری جای آن‌ها بنشینند و همان روش‌ها و همان کارها را داشته باشند. ما برای اسلام انقلاب کردیم و سعادت دنیوی ما هم در گرو اسلام است.

هدف در فعالیت‌های سیاسی نیز نباید فقط دنیا باشد. این اهداف دنیوی مقدمه است برای یک هدف بالاتری که آن هدف اصلی و نهایی است. 

در قرآن کریم و به‌طور خاص در روایات، آن‌قدر درباره علم سخن گفته شده است که انسان تعجب می‌کند. برای مثال، پیغمبر اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) به ابوذر فرمودند: «یا اباذر؛ الجلوس ساعه عند مذاکره العلم أحب إلی الله من قرائه القرآن کلّه إثنی عشر ألف مره»؛ اگر ساعتی در جایی که مذاکره علم می‌شود بنشینی و گوش بدهی، ثواب آن از قرائت دوازده هزار ختم قرآن بیشتر است.