منطقه عملیاتی نصر 5، شامل ارتفاع کلهقندی، قله فرفری و یال مربوط به آن بود. ارتفاع فرفری به دشت نسبتاً وسیعی منتهی میشود که شهر قلعه دیزه عراق در شمال غرب آن واقع شده است. حد فاصل بین خطوط ایران و عراق نیز دشت باجار نام دارد. منطقه عملیاتی، در مرز استانهای آذربایجان غربی و کردستان قرار داشت. حضور و تسلط روی قله فرفری و یال مربوط به آن امکان تسلط و دید بر هر دو جبهه عراق و ایران را فراهم میکرد.
شهید حاجیزاده و شهید طهرانی مقدم هر دو معتقد بودند که باید انبارهای موشکی ایران پر از تجهیزات باشد و در این مسیر رشادتهای زیادی کردند؛ زیرا باورشان این بود که باید خودمان بسازیم اگر دستمان زیر ساطور دشمن باشد، هر لحظه هر کاری بخواهند با ما میکنند.
صدام رؤیای آن را در سر داشت که ظرف دو ماه به تهران برسد؛ اما مقاومت مردان و زنان خرمشهری، تمامی محاسبات صدام را بر هم زد و اساساً مسیر جنگ تغییر کرد.
خرمشهر با عملیاتی علوی و با روحیهای عاشورایی آزاد شد. آنچه عامل اصلی قدرت و توان نظامی رزمندگان ما بود، ایمان و اخلاص آنان بود که منجر به آزادی خرمشهر گردید؛ به این معنا که بدون نصرت الهی، آزادسازی خرمشهر ممکن نبود و رزمندگان اسلام نیز به این نصرت، باور و اعتقادی راسخ داشتند.