کسانی شعائر الهی را بزرگ میشمارند که بهره ای از تقوا در دلشان باشد و بعد با تعظیم شعائر بر مرتبه تقوای خودشان افزوده می‌شود، دیگران را هم متوجه خدا میکنند و زمینه تقوا را برای آن‌ها فراهم می‌کنند.

قرآن از مؤمنان این‌گونه تعریف میفرماید که سیمایشان علامت عبادت دارد و آثار سجده در سیمایشان ظاهر است؛ سِیمَاهُمْ فِی وُجُوهِهِمْ مِنْ أَثَرِ السُّجُودِ، هر کسی به قیافه ای نگاه کند که پیشانی خاک‌آلود دارد و علامت سجده در صورتش ظاهر است، خواه‌ناخواه به یاد آن کسی میافتد که سجده برای او انجام گرفته است

امروز کسی که کتاب می‌نویسد، گروهی از شاگردان به او کمک می‌کنند و افزون بر منابع مختلف، از ابزارهای جستجو نیز استفاده می‌کند، درحالی‌که علامه طباطبایی (ره) در زمانی تفسیر المیزان را نوشت که خودش تنها بود و هیچ همکاری نداشت و حتی از پرداخت کرایه خانه‌اش نیز عاجز بود.

در خانواده‌هایی که شما می‌شناسید، نوجوان‌های هفت، هشت، ده ساله‌هایشان چقدر با این رایانه و برنامه‌های اینترنت انس پیدا کردند؛ هم جای درسشان را می‌گیرد، هم جای انس با خانواده‌شان را می‌گیرد، هم انس شرکت در نماز جماعت و عبادت‌هایشان را می‌گیرد، سرگرمی است، خیلی‌ها هم خوشحال هستند که سر بچه‌ها گرم است و مزاحم ما نمی‌شوند؛ اما آفت بزرگی است که می‌تواند سرمایه ایمانی نسل ما را به باد بدهد