آن چیزی که انقلابیون و شهیدان خواستند، غیر از آن چیزی بود که این آقایان میخواهند. اینها می‌خواهند وقتی از یک شهر دیگر، میآیند و وارد تهران میشوند، به‌گونه‌ای باشد که گویا وارد نیویورک و پاریس شده‌اند. مردم، آزادانه هرگونه دلشان میخواهد زندگی کنند!

 کسانی شعائر الهی را بزرگ میشمارند که بهره ای از تقوا در دلشان باشد و بعد با تعظیم شعائر بر مرتبه تقوای خودشان افزوده می‌شود، دیگران را هم متوجه خدا میکنند و زمینه تقوا را برای آن‌ها فراهم می‌کنند.

قرآن از مؤمنان این‌گونه تعریف میفرماید که سیمایشان علامت عبادت دارد و آثار سجده در سیمایشان ظاهر است؛ سِیمَاهُمْ فِی وُجُوهِهِمْ مِنْ أَثَرِ السُّجُودِ، هر کسی به قیافه ای نگاه کند که پیشانی خاک‌آلود دارد و علامت سجده در صورتش ظاهر است، خواه‌ناخواه به یاد آن کسی میافتد که سجده برای او انجام گرفته است

امروز کسی که کتاب می‌نویسد، گروهی از شاگردان به او کمک می‌کنند و افزون بر منابع مختلف، از ابزارهای جستجو نیز استفاده می‌کند، درحالی‌که علامه طباطبایی (ره) در زمانی تفسیر المیزان را نوشت که خودش تنها بود و هیچ همکاری نداشت و حتی از پرداخت کرایه خانه‌اش نیز عاجز بود.