در سال ۱۹۶۰ میلادی، تعدادی از مبارزین موزامبیکی بر آن شدند تا با استعمارگران پرتغالی، برای دستیابی به استقلال، وارد مذاکره شوند؛ اما پرتغالیها نهتنها به این درخواست اهمیتی ندادند، بلکه نمایندگان مبارزین موزامبیکی را دستگیر و زندانی کردند.
تا اوایل سال ۱۹۶۰ اشغالگران انگلیسی، بومیان استرالیا (انسانهایی با قدمت تاریخِ ۴۰ هزار ساله) را انسان به حساب نمیآوردند و تحت قانون حیوانات و گیاهان بودند و جزو حیوانات قلمداد میشدند.
طبق قانون اگر یکی از بومیان بدست سفیدپوستان و مهاجران کشته میشد؛ اصل بر این بود که یک حیوان کشته شده و نه انسان!
این بومیان بعد از به دام افتادن توسط مهاجران و دزدیده شدن توسط بردهداران، در صورت سالم بودن برای بیگاری کشیدن و صید مروارید برای اربابان و… تحت سلطه قرار میگرفتند و هیچگاه دوباره خانواده خود را نمیدیدند.
مدتها پس از اینکه بریتانیا، فرانسه و سایر قدرتهای استعماری، استقلال مستعمرههایشان را پذیرفتند، پرتغال همچنان در پی حفظ قدرت استعماری خود در مناطق تحت اشغال بود.
تلاش پرتغال برای حفظ سلطه استعماریاش در موزامبیک، منجر به نزاعی بزرگ و دهساله در این کشور شد. نزاعی که خشونتی یکطرفه علیه بومیان و جابهجایی اجباری آنها را در پی داشت. به دنبال اصرار پرتغال بر تداوم اشغالگری در موزامبیک، گروههای چریکی مردمی، برای مقابله با نیروهای پرتغالی تشکیل شدند.
پایگاه تحقیقاتی دانشگاه آکسفورد به نقل از کتاب «تاریخ شفاهی، کشتار ویرموریا» مینویسد:
در سال ۱۹۷۲، دولت استعمارگر پرتغال، تعداد زیادی از واحدهای ارتش خود را در موزامبیک (کشوری در جنوب شرقی آفریقا) برای عملیاتهایی موسوم به پاکسازی مستقر کرد که دست به قتلعام مردم بزنند.
از اواخر قرن نوزدهم، ارتش فرانسه برای تامین نیروی انسانی موردنیاز خود، شروع به استخدام سرباز از مستعمرات آفریقایی خود کرد. در جنگ جهانی دوم، هزاران نفر از ساکنان غرب آفریقا برای فرانسه جنگیدند.
فرانسویها وعده داده بودند که حقوق این سربازان را بپردازند؛ ولی چنین نکردند. گروهی از سربازان با برگزاری تجمعاتی، خواستار پرداخت بخشی از حقوق خود، پیش از بازگشت به روستاهایشان شدند و به بدقولی فرانسویها اعتراض کردند.
فرانسه در اواخر قرن نوزدهم ابتدا با قراردادی، ماداگاسکار را تحتالحمایه خود کرد و بعد از مدتی برخلاف قرارداد، ملکه را کنار زد و این جزیره را به مستعمرات خود اضافه کرد. ماداگاسکار جزیرهای است که در جنوب شرق آفریقا، در میان آبهای اقیانوس هند و در شرق موزامبیک واقع شده است.
بر اساس اسناد و شواهد تاریخی در سال ۱۸۹۷ چندین هزار قطعه ریختهگری برنج و برنز و کندهکاریهای عاج، توسطِ بریتانیا از "کاخ اوبا" در شهر بنین در نیجریه غارت شده است.