دکتر ماریا پائز ویکتور، استاد مطالعات آمریکای لاتین و کارائیب در دانشگاه تورنتو کانادا، در کنفرانسی که در ۳۱ اکتبر ۲۰۰۹ با عنوان "زمین و آزادی" در این دانشگاه برگزار شده بود، به بررسی تاریخ غارت منابع و قتل‌عام ملل آمریکای لاتین توسط کشورهای اروپائی پرداخت.
وی در قسمتی از صحبت‌های خود پیرامون بحث کاهش‌های ناگهانی جمعیت به کاهش جمعیت بومیان اشاره کرد و افزود:
جمعیت ۲۵ میلیونی تکوچ تیتلان (Techochtitlan) در سال ۱۵۰۰ میلادی، به جمعیتی معادل یک میلیون نفر، در فاصله سال‌های ۱۵۱۹ تا ۱۶۰۵، کاهش یافت.
در سال ۱۵۹۸، زمانی که فرماندار خوان داوناته، به دستور پادشاه اسپانیا، به نیومکزیکو حمله کرد و شروع به حمله به بومیان آمریکا در این منطقه کرد و هر چیزی که ارزش داشت را برد.
در دسامبر ۱۵۹۸، گروهی از سربازان اسپانیایی که به دنبال غذا بودند، به "آکوما" رسیدند.
بومیان در ابتدا از آنها استقبال و رفتار دوستانه کردند، تا اینکه سربازان متجاوز شدند و شروع به طلب غلات از انبارهای آکوما کردند که برای زنده ماندن این قبیله در زمستان لازم بود.
نبرد سپس به یک قتل‌عام تبدیل شد، و پس از پایان آن، حدود ۸۰۰ نفر از مردم آکوما کشته شدند و شهر آنها ویرانه شد.
دکتر ماریا پائز ویکتور، استاد مطالعات آمریکای لاتین و کارائیب در دانشگاه تورنتو کانادا، در کنفرانسی که در ۳۱ اکتبر ۲۰۰۹ با عنوان "زمین و آزادی" در این دانشگاه برگزار شده بود، به بررسی تاریخ غارت منابع و قتل‌عام ملل آمریکای لاتین توسط کشورهای اروپائی پرداخت.
وی در قسمتی از سخنرانی خود به موضوع حذف بیش از ۱۰۰۰ زبان بومی در آمریکای لاتین اشاره کردند:
زمانی که اولین استعمارگران انگلیسی در قرن هفدهم میلادی پای در سرزمین سرخ‌پوستان آمریکایی گذاشتند، خشونت‌هایی مرتکب شدند که سرانجام آنها را وارد جنگ با سرخ‌پوستان پیکوت کرد.
متجاوزان می‌گفتند، کشتار سرخ‌پوستان به اذن خدا و مورد تایید اوست و در انجیل نیز، اشغال سرزمین آنها روا دانسته شده است!
وقتی انگلیسی‌ها روستاهای سرخ‌پوستان پیکوت را به آتش کشیدند و مردان و زنان و بچه‌های آنها را قتل‌عام کردند، کاتن ماتر، رهبر پروتستان‌های انگلیسی گفت: «در این روز مقدر بود که بیش از 600 روح سرخ‌پوستی از اهالی پیکوت به جهنم واصل شود».
بعد از حمله کریستوف کلمب به منطقه هیسپانیولا در آمریکای جنوبی، مردم این منطقه زمین‌ها و فرزندانشان را از دست داده بودند و لذا مردان آنان تلاش نمودند که با متجاوزان بجنگند.
با آغاز این رویارویی، کلمب به سختی به مقابله پرداخت.
تاینوها از جمله بومیان حاضر در قاره آمریکا بودند که با حضور استعمارگران اروپایی نسلشان با فجیع‌ترین جنایات منقرض گردید.
کریستف کلمب، لاتاینا (سرزمین تاینوها) را تبدیل به جهنمی برای بومیان آن منطقه کرد. مجازات‌های بسیار سنگینی برای آن دسته از تاینوهایی که از قوانین اسپانیایی تخطی می‌کردند در نظر گرفته شده بود، از جمله: آتش زدن، قطعه قطعه کردن، فرستادن سگ‌های شکاری به دنبال تاینوها و تکه تکه کردن آنها، آویزان کردن و زنده سوزاندن آنها به یاد مسیح و دوازده حواری او.
پس از دستیابی کلمب به هائیتی (کشوری در آمریکای لاتین و حوزه کارائیب)، استعمارگران در ناحیه‌ای که تصور می‌کردند طلا زیاد باشد، دستور دادند هر فردی که بالای سیزده سال سن دارد برایشان طلا جمع کند. بومیانی که حاضر نمی‌شدند برای اسپانیایی‌ها طلا بیاورند، کشته می‌شدند.
ماموریت غیرممکنی بر دوش بومیان نهاده شده بود. تنها طلای آن منطقه، تکه‌های خاک طلای رودخانه‌ها بود. آنها چاره‌ای جز فرار نیافتند. اسپانیایی‌ها با سگ به دنبالشان گشتند و آنها را کشتند؛ زندانیان را اعدام کردند و یا سوزاندند.
هنگام شروع تهاجمات کریستف کلمب به منطقه دریای کارائیب در قرن پانزدهم میلادی، جمعیت بومیان این منطقه تقریباً بین یک و نیم تا ۳ میلیون نفر تخمین زده می‌شد.
از جمله نکات مهم مورد توجه پس از این حملات، پاکسازی نژادی مهاجران اسپانیایی در این جزیره است.
در سال ۱۴۹۶ میلادی و براساس سرشماری صورت گرفته از سوی برادر کلمب، جمعیت بومیان ۱/۱ میلیون نفر بوده است. اما در سال ۱۵۱۶ میلادی، بومیان سرخ‌پوست تنها ۱۲هزار نفر بوده‌اند. در سال ۱۵۴۲ میلادی، تعداد آنان به کمتر از ۲۰۰ نفر و سرانجام در سال ۱۵۵۵ میلادی هیچ اثری از بومیان سرخ‌پوست در این منطقه یافت نمی‌شد.
حمله کریستف کلمب به منطقه هیسپانیولا در دریای کارائیب، باعث شد تا مردم این منطقه زمین‌ها و فرزندانشان را از دست بدهند؛ لذا مردان آنها تصمیم گرفتند با متجاوزان بجنگند.
با آغاز این رویارویی، کلمب به سختی به مقابله پرداخت.
در این اتفاق برای حتی یک اعتراض کوچک، گوش و یا دماغ بومیان بریده می‌شد تا بقیه سرخ‌پوستان از این اتفاقات درس عبرت بگیرند!
یاران کلمب در راه مقابله، با سگ‌هایشان به مردان بومی حمله می‌کردند، آنان را به شدت مورد ضرب و شتم قرار می‌دادند و حتی نیزه‌هایشان را در بدن بومیان فرو می‌کردند.
تا سال ۱۹۱۹ استفاده از کودکان سیاه‌پوست جهت طعمه قراردادن برای تمساح توسط شکارچیان اروپایی و آمریکایی در ایالت‌های ساحلی آمریکا رایج بود. طعمه‌های ۲ دلاری!
بچه‌های سیاه‌پوست را به زور از مادرشان جدا کرده و به عنوان طعمه زنده جهت شکار در حوالی محل زندگی تمساح‌ها قرار می‌دادند و ... سپس اگر بچه را زنده به مادرش برمی‌گرداندند، در ازای این کار ۲ دلار انعام می‌دادند! متن مجله تایمز در سال 1908 که پرده از این جنایت برداشت:
