متفقین که در تاریخچه جنگ جهانی دوم به عنوان اتحادی صلح‌طلب و انسان‌دوست به تصویر کشیده شده‌اند، در سری اقدامات تلافی‌جویانه علیه ارتش آلمان و ژاپن، دست به جنایات جنگی گوناگونی زده‌اند.
به دلیل تاکید مورخین اروپایی و آمریکایی بر ثبت کامل جنایات انجام شده توسط آلمان و ژاپن، اقدامات مجرمانه متفقین به طور بسیار محدودی گزارش شده و در حد پاورقی تاریخ باقی مانده است.
در سال ۱۹۴۵، سربازان کانادایی به بهانه شایعه ترور یکی از افسران ارشد خود توسط یکی از غیرنظامیان آلمانی، پس از خارج کردن شهروندان آلمانی از خانه‌هایشان، شهر را به آتش کشیده و با خاک یکسان کردند.
دولت ایتالیا در سال‌های بعد از جنگ جهانی دوم، از تمامی افسران و جنایتکاران جنگی خود محافظت کرد و اجازه محاکمه آنان در دادگاه‌های کیفری جهانی را نداد.
از 1200 نفر از سران و افسران ایتالیایی که متهم به انجام جنایات جنگی در جنگ جهانی دوم در آفریقا و بالکان بودند (از جمله کشتار غیرنظامیان، استفاده از گازهای سمی، بمباران کمپ‌های صلیب سرخ، تجاوزهای گسترده، آزار و اذیت و گرسنگی دادن زندانیان موجود در کمپ‌های کار اجباری و...)، هیچکدام از آنها مجازات نشدند.
با طولانی شدن حضور ظالمانه استعمارگران پرتغالی در آنگولا و افزایش جرم و جنایات وحشیانه آنان علیه مردم مظلوم این منطقه آفریقایی، هر از گاهی برخی گروه‌های آنگولایی با تشکیل حلقه مقاومت در برابر استعمارگران، سعی داشتند از ظلم و وحشی‌گری آنان بکاهند؛ اما در عوض استعمارگران با حمله به مردمان غیرنظامی و شکنجه و کشتار وحشیانه بومیان، تلاش می‌کردند هسته‌های مقاومت را متلاشی کنند. "برنارد ریورز" در نشریه آفریقا تودی (دانشگاه ایندیانا) با شرح گوشه‌ای از جنایات وحشیانه استعمارگران پرتغالی در آنگولا می‌نویسد:
مروری بر صفحات تاریخ استعمار در کشورهای مختلف نشان می‌دهد علی‌رغم ادعاهای انسان‌دوستانه و حقوق بشری که امروزه در رسانه‌های غربی تبلیغ می‌شود، رفتار غیرانسانی و خوی وحشی‌گری همواره بخش غیرقابل‌انکار استعمارگران اروپایی در مناطق تحت استعمار بوده است.
به عنوان یک نمونه کوچک از این وحشی‌گری‌ها «باری هاتون» در گزارشی در لس‌آنجلس تایمز می‌نویسد:
... نیروهای پرتغالی، سر سربازان استقلال‌طلب آنگولا را به درختان دو طرف جاده‌ها می‌آویختند.
خانم "میریام گبهارد" در کتاب «وقتی سربازان آمدند» چنین آورده است:
سربازان آمریکایی در جنگ جهانی دوم به حدود ۱۹۰ هزار زن و دختر و دختربچه آلمانی تجاوز کردند. این تنها سهم آمریکایی‌ها بود .
سربازان انگلیسی ۴۵ هزار تجاوز و نیروهای فرانسوی ۵۰ هزار تجاوز ثبت کرده‌اند. علاوه بر این، نیروهای آمریکایی به ۳۵۰۰ دختر فرانسوی تجاوز کردند، با اینکه فرانسوی‌ها هم‌پیمان آنها بودند.
راهب دهکده رامساو در ۲۰ جولای ۱۹۴۵ چنین نقل می‌کند: هشت زن و دختر مورد تجاوز قرار گرفتند که برخی جلوی چشم والدینشان رخ داد.
همچنان که گذشت، استعمارگران غربی حدود ۱۳ میلیون آفریقایی را ربوده و در قالب تجارتِ برده، از مسیر اقیانوس اطلس به قاره آمریکا قاچاق نمودند و آنها را برای همیشه از خانه‌ها، خانواده‌ها، اجداد و فرهنگ‌های خود جدا کردند. در این میان، آنگولا از جمله کشورهای آفریقایی است که استعمارگران غربی از جمله پرتغالی‌ها، میلیون‌ها آفریقایی را از این کشور ربوده و در قالب تجارت برده به فروش رساندند.
یکی از مهم‌ترین نمادهای نقض حقوق بشر در آمریکا، از ابتدای ورود اشغالگران به این سرزمین و تصرف سرزمین بومیان اصلی این منطقه تاکنون رخ داده است. پایگاه سازمان مدافع حقوق انسانیEJI درباره شیوه غیرانسانی انتقال بردگان آفریقایی به آمریکا می‌نویسد:
