اسناد تاریخی متعدد نشان می‌دهند، در زمان حضور استعمارگران ایتالیایی در آفریقا، جوانان سومالیایی برهنه شده، کتک‌خورده و با الکترودهای متصل به اعضای حساس بدنشان، شکنجه می‌شده‌اند. پس از ورود نیروهای به‌اصطلاح صلح ایتالیا به سومالی، این شکنجه‌های وحشیانه و غیرانسانی همچنان ادامه داشته است.
یکی از چتربازان سابق نیروهای صلح ایتالیا می‌گوید: چنین بدرفتاری با سومالیایی‌ها برای مدتی در هنگ او، موسوم به Folgore، یکی از مشهورترین هنگ‌های ایتالیا، معمول بود!
از اواسط سده نوزدهم حدود ۱۵۰ هزار کودک از بومیان کانادا به اجبار از خانواده‌های خود جدا و به دستور دولت مجبور شدند به‌منظور جذب در «فرهنگ کانادایی» و به عبارت دیگر از بین بردن رسوم بومی آنها در ۱۳۹ مدرسه شبانه‌روزی با مدیریت کلیسای کاتولیک ساکن شوند.
در طول این دوره، هزاران کودک از سوءتغذیه، بیماری و آنچه «سهل‌انگاری» توصیف شده، جان خود را از دست دادند. بسیاری دیگر نیز به صورت جسمی و جنسی مورد آزار قرار گرفتند.
این مدارس تا دهه ۱۹۹۰ میلادی همچنان دایر بودند. از ماه می سال ۲۰۲۱، بیش از ۱۳۰۰ قبر بی‌نام و نشان در محل این مدارس کانادا پیدا شده است.
همچنان که گذشت، افکار نژادپرستانه در بنیان‌های فکری و نظری تمدن غرب، ریشه دوانده است و نظریه‌پردازانی از اندیشمندان غربی، برای علمی سازی این افکار نژادپرستانه تلاش کرده‌اند.
کنت دگوبینو (سیاستمدار، نویسنده و پژوهشگر فرانسوی قرن نوزدهم)، در نظریات به‌ظاهر علمی‌اش پیرامون تفاوت نژادها در میان انسان‌ها، با تحقیر نژاد زرد و سیاه در مقایسه با نژاد سفید، سلطه نژاد سفید بر غیر سفید را توجیه می‌کند:
مطالعه منابع تاریخی غرب، نشان می دهد که استدلالات نژادپرستانه اندیشمندان غربی، مقدمه ساز اعمال خشونت و وحشی‌گری علیه نژداهای غیر سفید بوده است. کنت دو گوبینو (سیاستمدار، نویسنده و پژوهشگر فرانسوی معروف قرن نوزدهم) از جمله کسانی است که دیدگاه های نژادپرستانه او، نژادپرستی در غرب را در قالب علمی، نهادینه ساخت. بخشی از نظرات به اصطلاح علمی او پیرامون تفاوت نژادهای سیاه و سفید چنین است:
نگاهی به تاریخ علمی آمریکا نشان می‌دهد وجود نگرش‌های نژادپرستانه و تبعیض‌آمیز نسبت به انسان در جامعه آمریکا باعث شده، دانشمندان و محققان این کشور از انسان‌ها، به خصوص سیاه‌پوستان و اقشار ضعیف، به عنوان موش‌های آزمایشگاهی استفاده کنند!
کشور گواتمالا که پیوند دیرینه سرزمینی با مکزیک داشته و پیش از تقسیم‌بندی جدید، سرزمین واحدی به حساب می‌آمدند، بلافاصله بعد از فتح مکزیک به دست غارتگران اسپانیایی، به تصرّف آنان درآمد.
وقتی اسپانیایی‌ها در سال ۱۵۲۴ م.، تحت فرمان «پدرو دی آلواردو» به این سرزمین هجوم آوردند، سرخ‌پوستان متّحد و رهبری شده، به وسیله قبیله کیچس به سختی در مقابل هجوم به مقاومت پرداختند.
دکتر ماریا پائز ویکتور، استاد مطالعات آمریکای لاتین و کارائیب در دانشگاه تورنتو کانادا، در کنفرانسی که در ۳۱ اکتبر ۲۰۰۹ با عنوان "زمین و آزادی" در این دانشگاه برگزار شده بود، به بررسی تاریخ غارت منابع و قتل‌عام ملل آمریکای لاتین توسط کشورهای اروپائی پرداخت.
وی در قسمتی از صحبت‌های خود پیرامون بحث کاهش‌های ناگهانی جمعیت به کاهش جمعیت بومیان اشاره کرد و افزود:
جمعیت ۲۵ میلیونی تکوچ تیتلان (Techochtitlan) در سال ۱۵۰۰ میلادی، به جمعیتی معادل یک میلیون نفر، در فاصله سال‌های ۱۵۱۹ تا ۱۶۰۵، کاهش یافت.
در سال ۱۵۹۸، زمانی که فرماندار خوان داوناته، به دستور پادشاه اسپانیا، به نیومکزیکو حمله کرد و شروع به حمله به بومیان آمریکا در این منطقه کرد و هر چیزی که ارزش داشت را برد.
در دسامبر ۱۵۹۸، گروهی از سربازان اسپانیایی که به دنبال غذا بودند، به "آکوما" رسیدند.
بومیان در ابتدا از آنها استقبال و رفتار دوستانه کردند، تا اینکه سربازان متجاوز شدند و شروع به طلب غلات از انبارهای آکوما کردند که برای زنده ماندن این قبیله در زمستان لازم بود.
نبرد سپس به یک قتل‌عام تبدیل شد، و پس از پایان آن، حدود ۸۰۰ نفر از مردم آکوما کشته شدند و شهر آنها ویرانه شد.
