پس، رابطه علم و دین، رابطه میان دو امر مکمل نیست؛ بلکه موضوع دو دسته قوانینی متمایز و مستقل است که هر یک، برای اموری خاص در نظر گرفته شده است، در عین اینکه هر دو با هم در تعامل و همبستگی کامل قرار دارند.
دین الهی، ضرورتی است که بر اساس «قاعده لطف»، از سوی خدا به انسان عطا گردیده است؛ به این دلیل که انسان به تنهایی، توان پاسخ دادن به نیازهای طبیعی خود را ندارد و قوای غریزی و تمایلات شیطانی علیالدوام، او را به بیراهه تشویق میکنند.
دستورات برخاسته از علم بشری و مذاهب و نحلههای کاذب، به علت اینکه با نیاز فطری انسان، هماهنگی ندارند، نمیتوانند عطش درونی او را سیراب کنند و لاجرم او را به وادی سرگردانی و تاریکی سوق میدهند.
به گزارش خبرگزاری حوزه، حضرت آیت الله مکارم شیرازی در دیدار با طلاب، اساتید، مدیران و کادر مراکز تحت اشراف معظم له با اشاره به حدیثی از امام حسن عسکری (علیه السلام) که فرمودند: «خَیرُ الأُمورِ اثنان: الإیمانُ بالله و البِرُّ بالإخوان»، اظهار داشتند: این حدیث نشان میدهد ایمان به خدا و نیکی به برادران دینی، دو رکن اصلی در مسیر خیر و نیکی هستند.
روحانیون با سخنرانی، وعظ و تبلیغ، جوانان را به حضور در جبههها تشویق میکردند. بعلاوه، حضور روحانیت در این عرصه موجب مشروعیتبخشی به دفاع بود. روحانیت انقلابی و آگاه، با استناد به مبانی فقهی مثل وجوب دفاع از اسلام و سرزمین مسلمانان، مقاومت را وظیفه شرعی معرفی کردند و مردم مسلمان نیز برای انجام وظیفه خود، جبهه را پشتیبانی میکردند.
امروز جوامع اسلامی بیش از هر زمان دیگر نیازمند انسجام و همبستگی هستند. تهدیدهای فرهنگی و سیاسی، تلاش میکند با دامن زدن به اختلافات قومی، مذهبی یا طبقاتی، جامعه اسلامی را دچار تفرقه کند. در چنین شرایطی، اخلاق اجتماعی سپری استوار در برابر تفرقه و نزاع است.
رهبر معظم انقلاب در سخنان اخیر خود فرمودند: «ایران اسلامی بر اساس «دین» و «دانش» بنا شده، دین مردم و دانش جوانان ما در بسیاری از میدانها توانسته دشمن را وادار به عقبنشینی کند بعد از این هم همینجور خواهد بود».