تبارشناسی تربیت چهره‌های انقلابی در گفتمان حوزه‌های علمیه
یوسف پورجم
حوزه‌های علمیه شیعه، به‌ویژه حوزه قم، نه‌تنها کانون آموزش فقه و کلام؛ بلکه زادگاه اندیشه‌هایی بودند که جهان را تکان دادند. این نهاد دیرپا، با تلفیق حکمت، فقه، و اخلاق جهادی، نسلی از رهبران را پرورش داد که انقلاب اسلامی را از یک جنبش داخلی به گفتمانی جهانی تبدیل کردند. اما چگونه این تحول رخ داد؟ پاسخ را باید در تبارشناسی نظام آموزشی حوزه و شخصیت‌هایی جستجو کرد که از دل این مکتب برخاستند.
طلبه فقط باید از این بابت بترسد که وظیفه‌اش را به درستی نشناسد. اگر وظیفه‌اش را شناخته است، بالای منبر، پشت رسانه ملی و بلندگو برود و به عنوان کارشناس صحبت کند. باید از این بترسد که بدون داشته‌های علمی، لب به سخن باز کند.
بحث مهدویت بحثی کاملاً متواتر است، گرچه عموم اهل سنت معتقد هستند هنوز حضرت به دنیا نیامده است؛ ولی اینکه به دنیا خواهد آمد و جهان را پر از عدل و داد می‌کند و از فرزندان حضرت زهرا (سلام الله علیها) هم هست، فرزند رسول الله است، برای آن‌ها هم قطعی است.
علامه مصباح یزدی؛ الگوی علمی و عملی اسلامی‌سازی علوم‌انسانی (بخش دوم و پایانی)
همان‌طور که اشاره کردیم پروژه علامه مصباح در اسلامی‌سازی علوم‌انسانی را نباید منحصر در اقدامات علمی و نظریه‌پردازی دانست؛ افزون بر آن، اقدامات تربیتی و پرورشی و انگیزشی فراوانی را نسبت به کنشگران حوزه علوم‌انسانی نیز مدیریت کردند.
وی معتقد بود کنشگران بی‌اعتقاد و بی‌انگیزه می‌توانند بهترین نظریه و بهترین متن را هم از کارایی و کارآمدی بیندازند:
آیت‌الله مصباح یزدی همچون بسیاری از اندیشمندان اسلامی و حتی پاره‌ای از اندیشمندان غربی، به علوم‌انسانی موجود، نقد داشت و این علوم را نارسا و گرفتار کاستی‌های بی‌شمار می‌دانست و معتقد بود علوم‌انسانی کنونی در شناخت حقایق مربوط به انسان، ناتوان است.
حضور ایشان در تهران و اقامه جماعت در مسجد زینب کبری (سلام الله علیها) در محله سرچشمه کوچه میرزا محمود وزیر، از سال‌ها قبل از پیروزی انقلاب منشأ تربیت جوانانی بود که در پیروزی انقلاب اسلامی و پس از آن در نهادهای انقلابی مشغول شد.
