جمهوری مقدس اسلامی با همه مشکلاتی که دارد، رو به صعود است و اگر آقای مرتضی جوادی، تصویری دیگر از امروزِ ایران اسلامی دارد، ابتدا سهم خود را در این تصویر مشخص نموده و آنگاه مطالبه یا اعتراض نماید.
در دورانی که طلاب حوزه علمیه با مظلومیت به دنبال حفاظت از احکام الهی بودند و به ویژه تلاش داشتند شهر قم را از شر مفاسد فرهنگی تحمیلی از سوی رژیم، حفاظت کنند، امام خمینی به حمایت از این طلاب اقدام می‌کردند.
در این یادداشت به خاطره‌ای از حجت‌الاسلام و المسلمین سید حمید روحانی اشاره می‌شود:
[1]. شصت روزی می‌شود که کوردلانِ همه‌ی تاریخ، امنیت ما، یعنی گوهر نایاب دنیا را که معتقد و بی‌اعتقاد به نظام، همه از آن متنعم هستند، مورد هدف کین قرار دادند. در این مدت هر کاری کردند، هر دروغی را ساختند، هر حیله‌ای را به کار بستند تا از مردم یارگیری کنند؛ اما وقتی بی‌اعتنایی مردم را به خود دیدند، به سیم آخر زدند ... آخرین نقطه اتصال تروریسم ... خشونت مسلّحانه و ایجاد رعب عمومی. دست زدن به عمل تروریستی و خرابکارانه، ازآن‌روست که حامیان و دستوردِهان آن‌ها، هرچه تحریم کردند، جواب نداد. هرچه به زور متوسل شدند، جواب نداد. هر چه خواستند با دست دوستیِ مخملین وارد شوند، جواب نداد.
یکی از سؤالاتی که همواره در طول چند دهه گذشته مطرح شده، این است که چرا امام خمینی (ره) گفتند حفظ جمهوری اسلامی از حفظ یک نفر، ولو امام عصر (عج الله تعالی فرجه الشریف) باشد، اهمیتش بیشتر است؟ آیا ارزش حکومت، از جان ولیّ خدا و امام معصوم بالاتر است؟
