رژیم پهلوی و در رأس آن رضاشاه و محمدرضا شاه می‌بایست در خلأ وراثت، قانونمندی و عقلانیت، کاریزما و مشروعیت الهی، مبنایی دیگر برای مشروعیت خویش دست و پا کنند؛ به همین دلیل سعی کردند با تکیه بر مضامین اسطوره‌ای تاریخی و فرهنگ ایران باستان، ریشه مشروعیت خویش را در وابستگی به دوران طلایی تاریخ بازسازی کنند.
به نوشته خبرگزاری مهر، صبح روز شنبه ۱۷ دی ماه سال ۱۳۵۶ بود که روزنامه اطلاعات، مقاله‌ای تحت عنوان «ایران و استعمار سرخ و سیاه» را به قلم فردی به نام «احمد رشیدی مطلق» که بسیاری گفته‌اند، این فرد اساساً وجود خارجی نداشته، منتشر کرد که پیامدهای این اتفاق موجب شد تا مسیر پیروزی انقلاب اسلامی راه بازگشتی نداشته باشد و موجب تسریع در وقوع بزرگ‌ترین انقلاب تاریخ معاصر شود.
محتوای این مقاله اهانت‌هایی را نسبت به امام خمینی (ره) روا داشته بود و نویسنده، امام راحل را مخالف اصلاحات و مرتجع خوانده و او را عامل استعمار انگلیس و دارای اصل و نسب هندی معرفی کرده بود.
همه مؤلّفان شیعه و سنّی سبب ملقب شدن آن حضرت را به «باقر» را دانش فراوان ایشان دانسته‌اند و غالباً این نامگذاری را از پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) می‌دانند که جابر بن عبداللّه انصاری از آن حضرت نقل کرده است.
در منابع شیعی روایاتی نقل شده است که بر طبق آنها امام باقر (علیه السلام) از پوشیدن لباس خوب و پاکیزه و تهیّه غذاهای خوب در خانه دریغ نداشتند و خصوصاً برای رعایت حال برخی از افراد خانه، این کار را لازم می‌دیدند.
