دکتر متولیان کارشناس عالی مسائل راهبُردی و امنیت ملی گفت:

در اقتصاد، شاخص‌های زیادی وجود دارد که می‌توان بر اساس آنها به مقایسه و ارزیابی دولت‌های مختلف با یکدیگر و یا مقایسه ایران با سایر کشورهای جهان و منطقه پرداخت. یکی از این شاخص‌ها «ضریب جینی» است. این ضریب به ما می‌گوید که تا چه حد توزیع درآمد در کشور عادلانه بوده و آیا شکاف طبقاتی بین دهک‌های بالای درآمدی و دهک‌های پایین کم است یا زیاد و اینکه با وضعیت مطلوب چه فاصله‌ای دارد. ضریب جینی؛ عددی است بین صفر و یک. هرچقدر به یک نزدیک‌تر باشد به معنای وجود نابرابری و شکاف طبقاتی بیشتر در جامعه است. می‌توان با استفاده از این شاخص نشان داد که دولت‌های مختلف در ایران تا چه مقدار در جهت هدایت ثروت به اقشار کم‌درآمد و دهک‌های پایین درآمدی تلاش کرده‌اند. در دوره (۱۳۹۱-۱۳۸۴) شکاف طبقاتی نسبت به دو دولت قبلی (هاشمی و خاتمی) کاهش داشته است. در ابتدای شروع به کار این دولت در سال ۱۳۸۴ ضریب جینی ۰.۴۲۴۸ است و در انتهای دوره، یعنی در سال ۱۳۹۱ به ۰.۳۶۵۹ می‌رسد. با وجود کاهش شکاف طبقاتی در دولت‌های نهم و دهم، در هشت سال دولت‌های یازدهم و دوازدهم، وضعیت میانگین شکاف طبقاتی در این دوره بدتر شده و شاخص ضریب جینی به دولت‌های هاشمی و خاتمی نزدیک شده است. وقتی دولت یازدهم بر سر کار آمد، ضریب جینی حدود ۰.۳۶ بود؛ اما در هشت سال دولت حسن روحانی به بالای ۰.۴۰ رسید! بنابراین می‌توان گفت که دولت قبلی در مواجهه به شکاف طبقاتی، عملکرد قابل‌قبولی در مقایسه با دیگر دولت‌ها نداشته است.

هزینه ثروتمندان، بیشتر از فقرا

سوءمدیریت دولت روحانی، کار را به جایی رساند که متأسفانه نسبت هزینه ۱۰ درصد ثروتمندترین افراد جامعه به ۱۰ درصد فقیرترین آنها نیز به‌عنوان یکی از شاخص‌های شکاف طبقاتی، به‌شدت زیاد شد (اصطلاحاً فاصله فقیر و غنی افزایش غیرقابل‌باور پیدا کرد). در سال ۱۳۹۲ که دولت یازدهم بر سر کار آمد، این نسبت ۱۰.۶۸ بود؛ اما در سال ۱۳۹۹ به ۱۳.۹۶ رسید.

«دهه ۹۰» دهه ازدست‌رفته اقتصاد ایران

تمام آمارهای دقیق اقتصادی (داخلی و بین‌المللی) نشان می‌دهد که کشور ایران ادامه در دهه ۹۰ در ۷۰ سال گذشته، بدترین دوران اقتصادی را تجربه کرده است. بررسی شاخص‌های مختلف اقتصادی در دهه نود، نشان می‌دهد که در سایه بی‌توجهی (و بلکه سوءمدیریت و بی‌کفایتی) دولت روحانی و عدم توجه ایشان به توصیه‌های رهبر انقلاب و کارشناسان متعهد و متخصص، پتانسیل رشد اقتصادی در تمام ده سال، مستهلک گشته است و دهه ۹۰ را می‌توان دهه ازدست‌رفته اقتصاد ایران نامید. به طور متوسط، رشد اقتصادی در این دهه نزدیک به صفر درصد بوده است و کشور، تورم بالای ۲۵ درصد را تجربه کرد و نرخ تورم در مردادماه به نزدیک ۵۳ درصد رسید که دومین رکورد تمام ۷۰ سال گذشته است. بر اساس محاسبات مرکز آمار ایران و مرکز پژوهش‌های مجلس، درآمد سرانه خانوار ایرانی طی دهه ۹۰ بیش از یک‌سوم کاهش پیدا کرده و همچنین میزان کالری دریافتی روزانه توسط افراد نیز کاهش پیدا کرده است که بخشی از مردم را به زیر مرز نیاز روزانه پروتئین - کالری رسانده است.

متوسط مصرف ۷ دهک اول درآمدی از گروه خوراکی (برنج، مرغ، گوشت و ماهی) به‌شدت کاهش پیدا کرده و نرخ فقـر هـم بـه بیش از ۳۰ درصد در پایان سال ۹۸ افزایش پیدا کرده است و اینک دولت سیزدهم مکلف است با تمام قوا در میدان اقتصادی، دهه ازکف‌رفته اقتصادی (دهه ۹۰) را جبران کند.