یکی از بهانههای استعمارگران غربی برای قتل و غارت مناطق تحت استعمار خود، متمدنساختن مردم آن مناطق و ارمغان آزادی و دموکراسی برای آن سرزمینها بود! آنان با همین بهانه، وحشیانهترین شکنجهها، اعدامهای گسترده و حبسهای دستهجمعی مردمان ساکن سرزمینهای تحت اشغال را توجیه میکردند. از جمله مناطقی که در قرون گذشته بیشترین صدمات را از سوی استعمارگران غربی متحمل شد، مناطق مختلف آفریقایی است. آفریقاییان در طول سالیان مدید، تحت استعمار استعمارگران مختلف اروپایی، از مشکلات طاقتفرسایی رنج بردند. از نیمه دوم سده ۱۹ میلادی، میان کشورهای اروپایی بر سر اشغال سرزمین آفریقا، رقابتهای گستردهای شکل گرفت. این رقابتها عمدتاً از سالهای ۱۸۸۱ تا جنگ جهانی اول در ۱۹۱۴ روی داد و با یورش، اشغال، استعمار و پیوست خاک آفریقا توسط قدرتهای اروپایی در طول این دوره همراه بود. تا اینکه در نهایت، دولتهای رقیب تصمیم گرفتند برای رسیدن به اهداف خود، به طور مسالمتآمیز قاره آفریقا را میان خود تقسیم کنند!
ایتالیا، از جمله استعمارگرانی است که حدود ۶۰ سال بخشی از سرزمین آفریقا را تحت اشغال خود درآورد و در طول این مدت، خسارات و صدمات جبرانناپذیری به ساکنان تحت اشغال خود وارد ساخت. "جورجیو گیلیونه" مورخ ایتالیایی مینویسد:
تخمین زده میشود که در طول ۶۰ سال استعمار ایتالیا، تقریباً ۱ میلیون نفر به دلیل جنگ، تبعید و اسارت کشته شدند. در دهه ۱۹۲۰، زمانی که ارتش ایتالیا یک عملیات نظامی را برای بازپسگیری مناطق تحت کنترل شورشیان لیبی آغاز کرد، آنها به اعدامهای گسترده، شکنجه و حبس دستهجمعی متوسل شدند. برای سرکوب مقاومت لیبی، در سال ۱۹۳۰، ژنرال ایتالیایی رودلفو گرازیان، ملقب به «قصاب فزان»، مردم غیرنظامی را در اردوگاههای کار اجباری، قتلعام کرد!
نکته قابلتوجه اینکه، امروزه استعمارگران ایتالیایی نهتنها از آنهمه خشونت و وحشیگری علیه مردم آفریقا شرمنده نیستند که از آن به نیکی نیز یاد میکنند! در مناطق مختلف ایتالیا، هنوز با اشاره به گذشته استعماری این کشور، مملو از نام خیابانها یا بناهایی است که سربازانی را که در ساختن امپراتوری ایتالیا جان باختند، تجلیل میکنند و بسیاری از کتابهای درسی در مدارس ایتالیا، هنوز ادعا میکنند که ایتالیا برای آوردن آزادی و تمدن به آفریقا رفته است!