محقّق کَرَکی (۸۶۵ یا ۸۷۰ق-۹۴۰ق)، از فقها و علمای مشهور شیعه در عصر صفوی است. او در روستای کرکِ نوح در جبل‌عامل لبنان متولد شد. او در سال ۹۱۶ق وارد ایران شد.

سید بهاءالدین، علی بن عبدالکریم نیلی نجفی عالم شیعه قرن هشتم هجری که او را علامه، فقیه، متکلم، مفسر، رجالی و نسّابه به معنای متخصص در علم نسب‌شناسی خوانده‌اند. تاریخ دقیق ولادت او مشخص نیست؛ اما گفته شده قبل از سال ۷۴۰ق بوده؛ زیرا عبدالمطلب بن اعرج حسینی از اساتید او به سال ۷۵۴ق درگذشته است. سید بهاءالدین از سادات حسینی و از نسل حسین ذوالدمعه پسر زید بن علی است.

رضی‌الدین ابوالقاسم سید علی بن موسی بن طاووس (۵۸۹-۶۶۴ ه.ق)، معروف به «سید بن طاووس»، از فقهای نام‌آور شیعه در قرن ششم و هفتم هجری قمری است که بیشترین شهرت وی در زهد، تقوی و عرفان است و اکثر تالیفات او، در موضوع ادعیه و زیارات می‌باشد.

ابوالفضل یا ابوالیقظان عمار بن موسی ساباطی هم‌عصرِ امام صادق، امام کاظم و امام رضا (علیهم السلام) است. وی در شهرهای کوفه و مدائن سکونت داشت. درباره سال تولد و وفات وی، اطلاعی در دست نیست. برخی به جهت روایت عمار ساباطی از ماجرای درگیری زید بن علی و سلیمان بن خالد، گفته‌اند وی قبل از سال ۱۲۱ق به دنیا آمده است. البته به جهت روایتی که حسن بن صدقه از امام رضا (علیه السلام) داشته و در آن نامی از عمار ساباطی شده است، گفته شده وی در زمان امامت امام رضا (علیه السلام) زنده بوده است. برخی گفته‌اند وی قبل از سال ۲۰۳ق وفات یافت.

اَبو الاَسْوَدِ دُؤَلی (درگذشت ۶۹ق) از یاران مشهور امام علی (علیه السلام) که از او به عنوان پایه‌گذار علم نحو یاد می‌شود. در آستانه جنگ جمل هنگامی که عایشه به سوی بصره روان شد، عثمان بن حُنیف او را به همراه فرد دیگری برای مذاکره نزد عایشه فرستاد.

ابوالاسود در جنگ جمل در سپاه امام علی (علیه السلام) بود. او در شعر، دستی داشت و در مدح و مرثیه امام علی (علیه السلام) و امام حسین (علیه السلام) اشعاری سروده است.

حسن بن سلیمان حِلّی (به احتمال متوفای ۸۰۲ق به بعد) از علمای شیعه قرن هشتم و از شاگردان شهید اول است. او در زمره سلسله راویان صحیفه سجادیه نیز قرار دارد. مشهورترین کتاب وی منتخب یا مختصر بصائر الدرجات است که احادیثی در فضائل و مناقب اهل بیت (علیهم السلام) را در بردارد.

برخی حلی را عاملی، منسوب به جبل عامل، خوانده‌اند؛ اما حرّ عاملی نام وی را در میان علمای جبل عامل نیاورده و از او در بخش دوم امل الآمل که شامل علمای غیرعاملی است، یاد کرده است.