شرف‌الدین علی حسینی استرآبادی نجفی معروف به شرف‌الدین استرآبادی، مفسر و محدث شیعی قرن دهم قمری و از شاگردان محقق کرکی است. هرچند وی در نجف ساکن بود؛ اما اصل او از اِسترآباد بوده است و شاید همانجا نیز متولد شده باشد. علامه مجلسی از وی با تعبیر الفاضل العلامه الزکی یاد کرده است و حر عاملی و افندی نیز او را ستوده‌اند.
شرف‌الدین استرابادی دو کتاب مشهور تألیف نموده است:
شیخ عباس قمی در قم به دنیا آمد. پدرش محمدرضا قمی فردی متدین و مرجع مردم برای آگاهی از وظایف شرعی بود و مادرش، بانو زینت از زنان متدین و پارسا بود.
شیخ عباس در بازگشت از نجف به قم، ازدواج کرد. وی دختر سید زکریا قزوینی از علمای قم را به همسری برگزید؛ اما این وصلت پس از چندی به جدایی انجامید. محدث قمی هنگامی که در مشهد اقامت داشت، با دختر سید احمد طباطبایی ازدواج کرد. فرزندان وی به نام میرزا علی، میرزا محسن، فاطمه و نجمه از این بانو متولد شدند.
ابوعبدالله محمد بن محمد بن نعمان بن عبدالسلام بن جابر بن نعمان معروف به "شیخ مفید" و ابن المعلم (۳۳۶ ق ـ ۴۱۳ ق) یکی از بزرگ‌ترین و تأثیرگذارترین دانشمندان شیعه در قرن چهارم هجری بود که در همه زمینه‌های علمی آن روزگار مثل فقه، حدیث، تاریخ، تفسیر قرآن، رجالِ حدیث، و کلام (عقاید) اسلامی تبحر داشت و درباره هر یک از آنها کتاب‌هایی تألیف کرده است.
ابوجعفر محمد بن حسین خَثعمی اُشنانی محدث کوفی قرن سوم و چهارم هجری قمری است. وی از محدّثان بسیاری در کوفه حدیث شنیده و روایت کرده است و افرادی از خثعمی حدیث نقل کرده‌اند. تنها کتاب شناخته شده از خثعمی، القضایا است.
محمدتقی رازی ایوانکی یا محمدتقی رازی اصفهانی در کاظمین نزد سید محسن اعرجی، در کربلا نزد صاحب ریاض و در نجف نزد شیخ جعفر کاشف الغطاء و سید مهدی بحرالعلوم شاگردی کرد. او از کاشف الغطاء اجازه روایت و فتوا دریافت کرد.
