ابوالفضل یا ابوالیقظان عمار بن موسی ساباطی هم‌عصرِ امام صادق، امام کاظم و امام رضا (علیهم السلام) است. وی در شهرهای کوفه و مدائن سکونت داشت. درباره سال تولد و وفات وی، اطلاعی در دست نیست. برخی به جهت روایت عمار ساباطی از ماجرای درگیری زید بن علی و سلیمان بن خالد، گفته‌اند وی قبل از سال ۱۲۱ق به دنیا آمده است. البته به جهت روایتی که حسن بن صدقه از امام رضا (علیه السلام) داشته و در آن نامی از عمار ساباطی شده است، گفته شده وی در زمان امامت امام رضا (علیه السلام) زنده بوده است. برخی گفته‌اند وی قبل از سال ۲۰۳ق وفات یافت.

برادران عمار، قیس و صباح از راویانی هستند که ثقه معرفی شده‌اند. فرزند عمار ساباطی، اسحاق، از راویان حدیث است که دارای کتاب و اصل است. شیخ طوسی، اسحاق را فطحی‌مذهب و ثقه معرفی می‌کند. همچنین برادرزاده‌اش موسی بن قیس نیز از راویان حدیث است.

به گفته طبری صغیر، عمار بن موسی ساباطی، ابتدا سُنّی‌مذهب بود و به جهت کرامتی که از امام صادق (علیه السلام) دید، در زمان امامت امام صادق (علیه السلام) شیعه شد و از یاران امام صادق (علیه السلام) گردید. او پس از شهادت امام صادق (علیه السلام)، به امامت عبدالله افطح قائل شد.

برخی گفته‌اند وی تا آخر عمر فطحی‌مذهب بود. اندک بودنِ روایات وی از امام کاظم و امام رضا (علیه السلام) به همین خاطر دانسته شده است. در مقابل برخی دیگر معتقدند که وی پس از مدتی قائل به امامت امام کاظم (علیه السلام) شد. گفته شده وی به جهت حفظ جان امام کاظم (علیه السلام) یا حفظ جان خود، مذهبش را مخفی می‌کرد و به جهت فشار مهدی عباسی بر شیعیان و زندانی بودن امام کاظم (علیه السلام) نتوانسته روایات زیادی از امام کاظم (علیه السلام) نقل کند. در زمان امامت امام رضا (علیه السلام) نیز کهولت سنش مانع می‌شد به مدینه و مرو که محل سکونت امام رضا (علیه السلام) بود، برای شنیدن حدیث رفت و آمد کند. همچنین روایتی از امام کاظم (علیه السلام) نقل شده است که به بازگشت وی به امامت امام کاظم (علیه السلام) اشاره دارد.

به گفته آیت الله خویی، نام عمار بن موسی در سند ۱۲۸ روایت آمده است. او از امام صادق و امام کاظم (علیهما السلام) روایت نقل کرده است. همچنین راویانی چون ابوالحسن ساباطی، حماد بن عثمان، عمر بن شداد ازدی، محمد بن سنان، مروان بن مسلم و مصدق بن صدقه از او روایت کرده‌اند.

روایات منقول از وی بیشتر در موضوعات فقهی است؛ از این رو شیخ مفید، او را از فقیهانی دانسته که احکام حلال و حرام از آن‌ها گرفته می‌شود. از او روایتی درباره فضلیت نماز در مسجد النبی نقل شده است.

بیشتر رجالیان شیعه، قائل به وثاقت او هستند. عبدالله مامقانی رجالی شیعه، وثاقت عمار ساباطی را اجماعی دانسته است. با این حال علامه حلی و ابن داود حلی، او را در بخش ضُعَفای کتاب‌های رجال خود آورده‌اند که گفته شده به خاطر فطحی ‌بودنش تا پایان عمر، بوده است. شیخ طوسی گفته است بر فرض که عمار ساباطی فطحی باشد، ضرری به وثاقت او در نقل روایت نمی‌زند. همچنین به گفته شیخ طوسی در العدة فی اصول الفقه، اگر راوی از فرق شیعه مانند فطحیه، ناووسیه و واقفه بود و در امانت مورد اطمینان بود، در صورتی که روایتی برخلاف روایتش نباشد و امامیه برخلاف آن عمل نکرده باشد، باید به روایاتش عمل شود و به همین جهت است که امامیه به روایات فطحیه و واقفه عمل می‌کنند.

به گفته احمد بن علی نجاشی از عالمان رجال قرن پنجم قمری، عمار ساباطی دارای کتاب بوده و گروهی از آن روایت کرده‌اند و مورد اعتماد عالمان بوده است.