شُبَّر بن محمد حویزی، فقیه و محدّث امامی قرن دوازدهم، سرسلسله خاندان شبّر است. او در نجف به تحصیل فقه و حدیث پرداخت. پس از تسلط عثمانی‌ها بر عراق، در برابر اشغالگران قیام کرد؛ ولی به دلیل خیانت بعضی روسای قبایل، شکست خورد. بیش از ۳۰ اثر برای حویزی برشمرده‌اند که عمدتاً درباره شرح حال علما و انساب، فقه و حدیث است.

حویزی سرسلسله خاندان شبّر، شاخه‌ای از مشعشعیان است که نسب آنان به امام کاظم (علیه السلام) می‌رسد. پدرش، محمدبن ثنوان، محدّث و عالم دینی بود. شبّر در ۱۱۲۲ق در حویزه/ هویزه به دنیا آمد و در همانجا پرورش یافت، سپس به نجف مهاجرت کرد و به تحصیل فقه و حدیث پرداخت.