عملیات کربلای 1 در 9 تیر 1365 ساعت 23:30 با رمز یا اباالفضل العباس ادرکنی آغاز شد. روز قبل از شروع عملیات، دو گردان از لشکر علی‌بن‌ابیطالب‌علیه‌السلام برای دور زدن ارتفاعات قلاویزان حرکت کردند و در بامداد 9 تیر، پشت مواضع دشمن مستقر شدند. به علت پیشروی سریع نیروهای ایرانی، مراحل عملیات به پنج مرحله افزایش یافت.
عملیات فرمانده کل قوا، هم‌زمان بود با کنارگذاشتن بنی‌صدر، رئیس‌جمهور وقت ایران، از فرماندهی کل قوا؛ لذا این عملیات با توجه به اوضاع سیاسی ایران و به لحاظ منطقه عملیات، اهمیت داشت و می‌توانست مقدمه‌ای برای عملیات شکستن محاصره آبادان باشد.
عملیات قدس 1، با هدف تصرف پاسگاه‌های ابوذکر و ابولیله و به دست آوردن جای پای مناسب برای ادامه عملیات در این محور، ترمیم خط پدافندی، نزدیک کردن خط پدافندی به دجله و امکان اجرای آتش روی جاده بصره - العماره طراحی و برای اجرا به لشکر 25 کربلا سپاه پاسداران انقلاب اسلامی از استان مازندران واگذار شد.
نیروهای ایرانی عمل‌کننده در عملیات والفجر 9، بیست‌وپنج گردان پیاده، یک گردان زرهی، چهار گردان توپخانه و نیروهای عراقی شامل هشت گردان پیاده، یک گردان زرهی، یک گردان کماندو و دو گردان توپخانه بود.
10 اسفند عملیات والفجر 9 پایان یافت. نیروهای ایران جاده سلیمانیه ـ چوارتا را در کنترل خود درآوردند و دویست کیلومتر از خاک عراق را تصرف کردند. در این عملیات، 1500 نفر از نیروهای عراقی کشته یا زخمی و 134 نفر اسیر شدند.
در روز اول عملیات، مهم‌ترین مسئله برای نیروهای ایرانی احداث خاکریزی به طول 13 تا 14 کیلومتر بود که بایستی از راست ارتفاعات گرکنی تا چپ ارتفاعات فصیل را به هم متصل می‌ساخت و خط نیروهای ایرانی را تا حدودی نفوذناپذیر می‌کرد.
در این عملیات، نیروهای ایرانی ضمن وارد آوردن تلفات و خسارات به دشمن، به بیش از چهل کیلومتر مربع از مناطق اشغال‌شده از جمله ارتفاعات فصیل، گرکنی، کوه گچ، کاسه کاف و پاسگاه گرکنی، جاده مهم و مواصلاتی مرزی و پاسگاه انزی عراق مسلط شدند.
