شعر انقلاب همانا جریان «خودآگاهی دینی» شاعران است که یکی از جلوههای مهم آن در ساحت فرم و قالب رخ میدهد. شاعران فهمیدند چیزی که اصلاً اهمیت ندارد، فرم و حتی وزن و موسیقی شعر است. قبل از انقلاب، درگیریهای فرمالیستی میان شاعران فراوان بود و بحث اصلی نه بر سر «چه گفتن»، که بر سر «چگونه گفتن» بود؛ گویی که پاسخ چه گفتن از پیش مشخص بود و آن، پاسخِ همیشگی جریان روشنفکری، یعنی اعتراض است، پس شعر هم باید «شعر اعتراض» باشد.
هنر اسلامی یا هنرهای مسلمانان به بخشی از هنر اطلاق می‌شود که در جامعه مسلمانان رواج داشته است و امروزه در جوامع غیر مسلمان نیز گسترش یافته است. هنر اسلامی اغلب به خلق زیبایی با نقوش انتزاعی و استفاده از حروف متمرکز می‌پردازد، از ویژگی بارز فرهنگ و هنر اسلامی این است که محدوده‌ای وسیع از آفریقای شمالی، آسیای مرکزی و هند تا اروپای شرقی و اسپانیا را در بر می‌گیرد.
گلیم‌بافی هنری سنتی و قدیمی است که در گذشته تنها با دست انجام می‌شد و این بافته‌های دستی بسیار ارزشمند و گران‌قیمت بودند. این هنر، یکی از قدیمی‌ترین روش‌های بافت است که در بسیاری از نقاط ایران به‌خصوص در مناطق روستایی و عشایری رواج داشت. اما با ظهور ماشین‌آلات بافندگی، این هنر اصیل، دست خود را در دستان صنعت روز قرار داد و توانست روز به روز پیشرفت کند. گرچه هنوز هم در بسیاری از نقاط کشورمان، زنان و مردان هنرمندی هستند که به گلیم‌بافی ساده و انواع بافت گلیم می‌پردازند؛ اما نوع ماشینی آن را این روزها در بازار بیشتر می‌بینیم.
در میان آیات قرآن یا تعالیم شخص پیامبر اسلام، به موارد کمی درباره هنر برمی‌خوریم. بازنمایی تصویری موجودات زنده در قرآن به‌صراحت منع نشده، با این وجود بسیاری از مسلمانان ترسیم چهره‌ها و موجودات زنده را خطری به سوی بت‌پرستی به شمار می‌آوردند و گناه می‌دانستند؛ بنابراین هنر اسلامی اغلب بر خلق زیبایی با نقوش انتزاعی و استفاده از حروف، متمرکز بوده است و به دلیل محدودیت نسبی سایر هنرها همچون نقاشی، مجسمه‌سازی، موسیقی، و حتی گاهی، حرام شمردن آن‌ها، مسلمانان به توسعه سبک‌های مختلف در زمینه‌هایی انتزاعی سوق داده شدند.
هنر اسلامی یا هنرهای مسلمانان، به بخشی از هنر اطلاق می‌شود که در جامعه مسلمانان و نه لزوماً توسط مسلمانان رواج داشته است. هرچند ممکن است این هنرها در مواردی با تعالیم و شریعت اسلام انطباق نداشته باشد؛ ولی تأثیر فرهنگ اسلامی و منطقه‌ای در آن به‌خوبی نمایان است. هنر اسلامی یکی از دوران‌های شکوهمند تاریخ هنر و یکی از ارزشمندترین دستاوردهای بشری در عرصه هنری به شمار می‌آید و شامل انواع متنوعی از هنر همچون معماری، خوشنویسی، نقاشی، سرامیک و مانند آن‌ها می‌شود.
ترنج، تصویر جامع و مانعی از حرکت و سیر انسان به سوی خداوند است. ترنج و شمسه، کلیتی از نظام شکل یافته و هماهنگ در اسلیمی و اشکال هندسی هستند. این دو نما، بیانگر دو کانون از روح انسان‌اند. یکی با نظم شگرف جذبه و عشق و عرفان و دیگری نظمی آمیخته با درک و عقل و منطق، هنگامی که این دو نما با هم تلفیق شوند، نقش واحدی را به وجود می‌آورد که عکسی از تمام زیبایی‌ها، جذابیت‌ها و علوم و فنون و حکمت و تصویری ناب از انسان کامل است.
ابتدای سال‌های ۴۰۰ تا ۴۵۰ هجری که بشر به هنر کاشی‌کاری دست یافته بود، از رنگ‌های آرام‌بخش آبی فیروزه‌ای و لاجوردی در کاشی بهره می‌برد که جزو رنگ‌هایی بودند که زیبایی و منحصربه‌فرد بودن یک سبک هنری را به رخ می‌کشید. در زمان هخامنشیان نیز از این هنر به عنوان نمایش کاخ‌ها و بنای تخت جمشید استفاده می‌کردند. به دلیل اینکه بیشتر آثار باقی مانده از کاشی‌کاری ایرانی به زمان بعد از ورود اسلام مربوط است.
آجرکاری تزیینی در دوره‌های اسلامی، شیوه‌ای از معماری است که تحت تأثیر فرهنگ اسلامی به وجود آمده و دارای چند ویژگی می‌باشد:
معماری جهان اسلام: همان‌گونه که از نام آن مشخص است این سبک از معماری، گستره‌ای از جهان می‌شود که با عنوان جهان اسلام شناخته شده است. معماری این کشورها تحت تأثیر ایدئولوژی اسلام، در طول زمانی مشخص قرار گرفته و به همین خاطر دارای برخی ویژگی‌های مشترک شده‌اند.
