جای تردید نیست که شعر و شعار انقلاب، حیثیت کلامی و مرامی انقلاب اسلامی است و نیز به جرئت می‌توان گفت که از شعر انقلاب تا انقلاب شعر، فاصله‌ای نیست؛ نه درونی و نه بیرونی. همه مـضامین شعری و شعاری کوران انقلاب اسلامی - پس از پیروزی انقلاب اسلامی - در قالب شعرهایی روشن‌تر ادامه زندگی می‌دهد و تداوم می‌یابد تا آنجا که ادبیات انقلاب اسلامی شکل می‌گیرد.

حمایت از فلسطین که در شعار: «ایران شـده فـلسطین، مردم چرا نشستین» در آن سال‌های زخمی متجلی بود و پس از پیروزی انقلاب، صریح‌ترین موضوع سرایش شعر شاعران انقلاب اسلامی شد تا آنجا که مبحث شعر انتفاضه و فلسطین، مبحثی جداگانه در ادبیات انقلاب اسـلامی گـردید. شجاعت ذاتی که در شعار «توپ تانک مسلسل دیگر اثر ندارد» رخ نموده بود، نخستین جرقه جاندار ادبیات جنگ و ادبیان دفاع مقدس است؛ ادبیاتی که با پیروزی انقلاب و با شـروع جـنگ تـحمیلی رویکردی شگفت و شگرف به شـعرهایی درخـور داشـت. حبّ ذاتی جان ایرانی به حضرت مولی الموحدین علی (علیه السلام) و فرزندان گرامی گهر ایشان که در شعار: «ما دین علی خواهیم، پهلوی نـمی‌خواهیم» خـودش را بـه رخ می‌کشید، و نیز در شعار: «نهضت ما حسینی، رهـبر مـا خمینی» صداوسیمای ادبیات عاشورایی را رقم زد؛ ادبیاتی که هنوز، از جمله جاندارترین انواع ادبیات انقلاب اسلامی است. طنز و طراوت گفتاری کـه سـرشار از شـجاعت بود و در شعارهایی همچون: «نه شریفی، نه امامی، تو فقط خـائن تمامی» و «تا برکناری شاه، نهضت ادامه دارد...» جلوه‌گری می‌کرد. در ادبیات انقلاب اسلامی، هنوز رکنی اسـت که بـا همه کلام در برابر زورگویان و نامردمان جهان مترنم است. حبّ وطن و دفـاع از بـیان باکرامت آنکه در شعار «تا شاه کفن نشود، این وطن وطن نشود» متجلی بود، در دوران جنگ تـحمیلی عـینی و عـملی، رخ نمود. همه آنچه که ادبیات انقلاب اسلامی دارد، ریشه در شعرها و شعارهای کوران انـقلاب دارد. نـگاهی بـه مجموعه‌های شعر شاعران انقلاب و شاعران دفاع مقدس این نکته را ثابت می‌کند و البته از مهم‌ترین رسالت‌های نـسل فـرهنگی انـقلاب اسلامی، جمع‌آوری، تطبیق و حفظ همین شعارها و شعرهاست. شعارها و شعرهایی که باید به رخ جهانیان کـشیده شـود، تابلو شود. شعارها و شعرهایی که از جان برآمده و به جان نشسته است. اثبات این دقیقه کـه نـخستین جرقه‌های ادبیات انقلاب اسلامی در چخماق شعرها و شعارهای دوران مبارزه و مجاهدت نسل انقلاب اسلامی است، از شـکوهمندترین پژوهش‌های تاریخ تفکر سیاسی و ادبی معاصر خواهد بود؛ پژوهشی سرشار از صداقت و حقیقت که نـمایانگر روح ایـرانی مـسلمان و مسلمان ایرانی است.