در دوران اخیر برخی از روشنفکرنمایان، علیه شعائر و مناسک دینی به شدت موضعگیری کردهاند. آنان همه تلاش خود را در جهت «تبلیغ دیانت بدون مناسک»، از یک طرف، و «تخریب وجهه شعائری دین»، از طرف دیگر، به کار گرفتهاند؛ اما موفقیت چندانی نداشتهاند. علیرغم هجمههای بیسابقه، دین و دینداری با قوت در همه لایههای معرفتی و شعائری خود در حال پیشرفت است.
حقیقت آن است که دین منهای شعائر و مناسک نمیتواند ماندگار شود. به همین دلیل، «مناسکستیزی»، چه ره دیگری از «دینستیزی» است.
در ماههای اخیر، عدهای از روحانیان در سخنرانیها و مصاحبههای خود، نسبت به از دست رفتن احترام اجتماعی و مردمی روحانیت ابراز نگرانی کرده و میکنند! با وجود این، روحانیت را «وارثان پیامبران» و لباس آنان را «لباس پیامبران» هم میدانند!
[یک]. یکی از مهمترین نارساییهای نهادی در مدیریت اجرایی کشور ما، مسئله انباشت طرحها، سندها، قوانین بالادستی، مصوبات و مقرراتی است که بعضاً هزاران ساعت برای طراحی و تدوین و تصویب آنها وقت صرف شده است. اما در همان مقام سند و مصوبه و قانون باقی ماندهاند. برای اثبات این مدعا میتوان دهها و بلکه صدها نمونه در سطح کلان مدیریتی کشور ذکر کرد.
یکی از عبادتهایی که نقشی بزرگ و بیبدیل در ساماندهی به زندگی انسان و موفقیت مادی و معنوی دارد، «نماز شب» است. در آیات و روایات اسلامی و همچنین در کلمات بزرگان عرفان و اخلاق اسلامی، بر اقامه نماز شب، فراوان تأکید شده است.
در نخستین ساعات سال جدید، رهبر حکیم و فرزانه انقلاب اسلامی فرمان همهجانبه سال جدید را با عنوان «سرمایهگذاری برای تولید» صادر کردند. همه آحاد ملت و همه بخشهای حاکمیتی و غیرحاکمیتی موظف به تلاشی جهادی در جهت تحقق این فرمان حکیمانه و نجاتبخشاند.
[یک] امام خمینی در نامهای خطاب به روحانیان و علمای سراسر کشور که با عنوان «منشور روحانیت» منتشر شد، ضمن تمجید فراوان از پیشتازی روحانیت در مبارزه با ظلم و استبداد و استکبار و سرمایهداران زالوصفت در طول تاریخ اسلام و ضمن تمجید از فداکاریهای علمی آنان علیرغم همه محدودیتها و محرومیتها و ضمن آنکه روحانیت را عامل بقای اسلام و معارف اسلام ناب محمدی میداند، تأکید میکند که تمجید از روحانیت به معنای نادیده گرفتن خباثتها و خیانتهای برخی از روحانینمایان و مقدسنمایان و تحجرگراهایی که در حوزههای علمیه جا خوش کرده و در لباس روحانیت درآمدهاند، نیست.