جنگ اخیر در حقیقت فناورانهترین جنگ تاریخ بود. تمدن غرب در جنگ تحمیلی اخیر همه فناوریهای نظامی و شناختی و سایبری خود را با طراحی چندین ماهه، به شکلی ناگهانی و غافلگیرانه، علیه جمهوری اسلامی ایران به کار گرفت. در ساعات اولیه نیز خسارتهای بزرگی را وارد کرد، خسارتهایی که میتوانست هر قدرتی را از پای درآورد.
در دوران اخیر برخی از روشنفکرنمایان، علیه شعائر و مناسک دینی به شدت موضعگیری کردهاند. آنان همه تلاش خود را در جهت «تبلیغ دیانت بدون مناسک»، از یک طرف، و «تخریب وجهه شعائری دین»، از طرف دیگر، به کار گرفتهاند؛ اما موفقیت چندانی نداشتهاند. علیرغم هجمههای بیسابقه، دین و دینداری با قوت در همه لایههای معرفتی و شعائری خود در حال پیشرفت است.
حقیقت آن است که دین منهای شعائر و مناسک نمیتواند ماندگار شود. به همین دلیل، «مناسکستیزی»، چه ره دیگری از «دینستیزی» است.
در ماههای اخیر، عدهای از روحانیان در سخنرانیها و مصاحبههای خود، نسبت به از دست رفتن احترام اجتماعی و مردمی روحانیت ابراز نگرانی کرده و میکنند! با وجود این، روحانیت را «وارثان پیامبران» و لباس آنان را «لباس پیامبران» هم میدانند!
[یک]. یکی از مهمترین نارساییهای نهادی در مدیریت اجرایی کشور ما، مسئله انباشت طرحها، سندها، قوانین بالادستی، مصوبات و مقرراتی است که بعضاً هزاران ساعت برای طراحی و تدوین و تصویب آنها وقت صرف شده است. اما در همان مقام سند و مصوبه و قانون باقی ماندهاند. برای اثبات این مدعا میتوان دهها و بلکه صدها نمونه در سطح کلان مدیریتی کشور ذکر کرد.
یکی از عبادتهایی که نقشی بزرگ و بیبدیل در ساماندهی به زندگی انسان و موفقیت مادی و معنوی دارد، «نماز شب» است. در آیات و روایات اسلامی و همچنین در کلمات بزرگان عرفان و اخلاق اسلامی، بر اقامه نماز شب، فراوان تأکید شده است.
در نخستین ساعات سال جدید، رهبر حکیم و فرزانه انقلاب اسلامی فرمان همهجانبه سال جدید را با عنوان «سرمایهگذاری برای تولید» صادر کردند. همه آحاد ملت و همه بخشهای حاکمیتی و غیرحاکمیتی موظف به تلاشی جهادی در جهت تحقق این فرمان حکیمانه و نجاتبخشاند.
[یک] امام خمینی در نامهای خطاب به روحانیان و علمای سراسر کشور که با عنوان «منشور روحانیت» منتشر شد، ضمن تمجید فراوان از پیشتازی روحانیت در مبارزه با ظلم و استبداد و استکبار و سرمایهداران زالوصفت در طول تاریخ اسلام و ضمن تمجید از فداکاریهای علمی آنان علیرغم همه محدودیتها و محرومیتها و ضمن آنکه روحانیت را عامل بقای اسلام و معارف اسلام ناب محمدی میداند، تأکید میکند که تمجید از روحانیت به معنای نادیده گرفتن خباثتها و خیانتهای برخی از روحانینمایان و مقدسنمایان و تحجرگراهایی که در حوزههای علمیه جا خوش کرده و در لباس روحانیت درآمدهاند، نیست.