در احادیث و کلمات امام حسین (علیه السلام) نیز موارد متعددی به چشم می‌خورد که حضرت به انتساب خویش به ایشان افتخار میکند. از جمله اینکه ایشان در روز عاشورا و در گرماگرم جنگ خطاب به لشکریان دشمن فرمودند: «... آیا جعفر طیار که با دو بال در بهشت پرواز میکند، عموی من نیست؟!» (مفید، الارشاد، ج2، ص97)
افزون بر روایات نبوی، پیشوایان شیعه نیز در موارد گوناگون انتساب خویش به جناب جعفر بن ابی‌طالب را مایه مباهات می‌دانستند. از جمله اینکه امیرالمؤمنین (علیه السلام) در روز شورای شش نفره در مقابل حاضرین احتجاج کرده و فرمودند: «...شما را به خدا سوگند، آیا در میان شما کسی هست به جز من که برادری مانند برادرم جعفر داشته که با دو بال بهشتی تزیین شده و به هر کجا بخواهد پرواز کند؟! آن‌ها گفتند: خیر...» (ابن بابویه، الخصال، ج2، ص555؛ طبری، المسترشد فی امامه علی بن ابی‌طالب علیه‌السلام، ص333).
جعفر در حبشه، از اسماء بنت عمیس، صاحب سه پسر به نام‌های عبدالله، محمد و عون شد. به موجب گزارشی، محمد و عون در واقعه کربلا یا در صفین به شهادت رسیدند. اما مطابق سخن برخی محققان، محمد با امیرمؤمنان به کوفه رفت و در نبرد صفین شهید شد و آنکه در کربلا حضور داشته، محمد بن عبدالله بن جعفر است. گفته شده قاسم بن محمد بن جعفر نیز در کربلا شهید شده است.
زید فرماندهی سریه‌های قَرَدَه، جموم (ربیع‌الثانی سال ۶ قمری)، عیص (جمادی‌الاولی سال ۶ ق)، طرف (جمادی‌الثانی سال ۶ ق)، حسمی (جمادی‌الثانی، سال ۶ قمری) و وادی القری (رجب سال ۶ قمری) و جنگ موته را بر عهده داشته است. (واقدی، المغازی، ج۱، ص۱۹۷)
زید بن حارثه، آزادشده و فرزندخوانده رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) و از نخستین مسلمانان و تنها صحابی است که نامش در قرآن آمده است. وی فرماندهی جنگ موته را بر عهده داشت و در همین جنگ به شهادت رسید. مزار او و دیگر شهدای موته، در اردن زیارتگاه مسلمانان است.
