برخی از منتقدان اقتصاد اسلامی، اعم از حوزویان و دانشگاهیان، بر این باورند که علم اقتصاد یعنی «اقتصاد اثباتی» که به دنبال شناخت واقع است و شناخت واقع هم ربطی به هنجارها و ارزش‌ها ندارد و ازاین‌جهت، ما چیزی به نام اقتصاد اسلامی نداریم.
امام خامنه ای درباره جنگ ترکیبی اخیر دشمن در یک جمله اینگونه تحلیل کردند «برنامه جامع ولی محاسبات اشتباه» تحلیل این مطلب به دوبخش نیاز دارد ابتدا درباره برنامه دشمن و سپس درباره علل اشتباه بودن محاسبات دشمن بحث خواهیم کرد.
برنامه جامع دشمن برای براندازی
دشمن از 4 سال پیش برای سرنگونی نظام جمهوری اسلامی برنامه ریزی کرد که نوشتن برنامه جامع در فرآیند 4 ساله انجام شد. اتاق های مشترک فکر دولت های اروپایی و امریکایی در این برنامه ریزی نقش آفرینی کرده اند. در این طرح، طراحان و مجریان و پشتیبان های مالی و عناصر میدانی و تیم های هماهنگ کننده داخل و خارج دقیقا مشخص شده است.
[۱].وقوع انقلاب اسلامی ایران به رهبری امام‌خمینی، در شرایطی شکل‌گرفت که نظام بین‌الملل، شاهد «سلطه» و «سیطره دو ابرقدرت شرق و غرب» بود. در چنین فضایی، شروع یک انقلاب بایستی وابسته به یکی از این دو ابرقدرت می‌بود؛ ولی از آن‌جا که خاستگاه انقلاب اسلامی ایران، متکی به «قدرت الهی و قدرت و انگیزه دینی ملت ایران» بود، نه‌تنها وابسته به این دو ابرقدرت نشد، بلکه «معجزه قرن بیستم» نام‌گرفت. این پیروزی، در مقطعی اتفاق‌افتاد که ایران تحت نفوذ بلوک غرب، به سرکردگی آمریکا قرار داشت و وقوع چنین انقلابی، حقیقتاً تحقیر آمریکا محسوب می‌شد.
سرویس‌های امنیتی و اطلاعاتی امریکا، انگلیس، اسرائیل و عربستان سعودی، مؤسسه اعانه ملی برای دموکراسی، مؤسسه دموکراتیک ملی، موسسه بین المللی جمهوری‌خواهی، مرکز امریکایی برای همبستگی کارگران، بنیاد جامعه باز و خانه آزادی، و برخی از نوکران استکبار جهانی؛ از جمله سلطنت طلب ها، منافقین، داعش، حزب کومله و حزب دموکرات، با برنامه ریزی و تلاش گسترده، تهاجم ترکیبی جدیدی را علیه انقلاب اسلامی و جمهوری اسلامی ایران آغاز کرده‌اند.
دشمن در این تهاجم ترکیبی، همه نوع جنگی را لحاظ کرده است:
۱. جنگ فرهنگی
۲. جنگ سیاسی
۳. جنگ اقتصادی
۴. جنگ امنیتی
[1]. آنچه از وقایع سخت و ناگوار این روزها میتواند ذهنها را به خود مشغول بدارد، این است که از پس این رنجها، چگونه روزنههای امید و نصرت بر ملت مظلوم و مقتدر ایران، گشوده خواهد شد؟ البته قبل از پرداختن به پاسخ این سؤال، باید اعتراف نمود که رویدادهای تلخ این ایام، بیش از هر واقعیتی، ماهیتِ اکنونِ ملت ایران را، نمایان ساخت؛ زیرا مردمی که وسط کارزارِ جنگ رسانه‌ای دشمن، بی‌پناه رها شده بودند؛ خیلی زودتر از زمان فتنه‌ی ۸۸، بصیرت به خرج داده و صف خود را از اغتشاشگران جدا نمودند. با اینکه فشارها و خساراتی را متحمل گشتند؛ اما به‌راحتی، اسیر غول‌های رسانه‌ای استکبار نشدند.
«خواص» در هر جامعه‌ای، در ردیف گروه‌های مرجع و تأثیرگذار اجتماعی قرار دارند. در فضای حکمرانی مطلوب، تصمیم‌سازی و پیشرفت نظام سیاسی در عرصه‌های مختلف اجتماعی، حل مشکلات و برون‌رفت از بحران‌های گوناگون، به کنشگری فعالانه همه اقشار اجتماعی نیازمند است. در این میان، حضور مؤثر و به هنگام خواص در مسائل مختلف، باتوجه‌به نفوذ و جایگاه اجتماعی و حیطه تخصصی آنان، جهت راهنمایی و هدایت اقشار مختلف جامعه، از اهمیت بیشتری برخوردار است.
تجربه «عمامه قاپی» در ایران، به صد و اندی سال پیش برمی‌گردد. روز سیزدهم رجب ۱۳۲۷ قمری یک ساعت و نیم به غروب، میدان توپخانه تهران، جمعیت سوت و کف می‌زدند و یک‌ریز فحش و دشنام می‌دادند! فاتحان تهران، در حال رسیدن به فتح‌الفتوح خود بودند! نادرترین حادثه سیاسی، اجتماعی ایران، در حال شکل‌گرفتن بود. شیخ فضل‌الله نوری با راهنمایی یکی از فاتحان وبا پای مجروح خود، باصلابت و پرهیبت، راهی چوبه دار شد. کنار چهارپایه که رسید، باخدا، مردم و روحانیت خواب‌آلوده سخن گفت:
سران کاخ سفید و رژیم جعلی صهیونیست و طواغیت دنباله‌روی آنان، از آغاز شکل‌گیری نظام جمهوری اسلامی ایران، این نظام الهی را عامل خنثی‌شدن نقشه‌هایشان در دنیا دانستند و علیه آن موضع گرفتند.
از سال ۱۳۵۷ تا امروز، برای مبارزه با جمهوری اسلامی ایران، دست به هر کاری زدند و با فتنه‌ها و غائله آفرینی و تحمیل جنگ هشت‌ساله، و با تهدید و ترور و تحریم و با حمایت از صدام و گروه‌های معاند و با شکل‌دهی به گروهک تروریستی داعش، تلاش کردند؛ جلوی پیشرفت و گسترش قدرت ایران اسلامی را بگیرند.
