کنت دگوبینو (سیاستمدار، نویسنده و پژوهشگر فرانسوی قرن نوزدهم)، در نظریات به‌ظاهر علمی‌اش پیرامون تفاوت نژادها در میان انسان‌ها، با تحقیر نژاد زرد و سیاه در مقایسه با نژاد سفید، سلطه نژاد سفید بر غیر سفید را توجیه می‌کند:

نژاد زرد، در هیچ‌چیز عالی نیست!

انرژی کمی دارد و نسبت به امور، بی‌تفاوت است!

شهریور ۱۳۲۰ رضاشاه بدون کوچک‌ترین مقاومتی در برابر اشغال ایران، کشور را ترک کرد. با توجه به مذاکرات چند روز قبل او با انگلیسی‌ها، تصورش این بود که مانند یک پادشاهِ محترمِ کناره گرفته از قدرت، ساکن یک کشوری مثل آرژانتین خواهد شد. اما کشتی حامل رضاشاه و چند تن از اعضای خانواده‌اش، حتی اجازه‌ی کناره گرفتن در بندر بمبئی هند را نیافت و انگلیسی‌ها او را به یکی از جزایر دورافتاده مستعمرات خود در اقیانوس اطلس یعنی جزیره موریس تبعید کردند.

جک استراو، در کتاب کار انگلیسی می‌نویسد: ایرانی‌ها حق دارند از «روباه استعمارگر» خشمگین باشند. ما در جنگ جهانی اول، موجب قحطیِ فاجعه‌بار و مرگ ۱۰ میلیون نفر در ایران شدیم (مرگ نیمی از جمعیت ایران)

وزیر خارجه اسبق انگلیس:

ایران هرگز مستعمره بریتانیا نبوده؛ اما این به معنی نیست که ما از این کشور برای رسیدن به ثروت و قدرت، بهره‌کشی نکرده‌ایم.

آن‌ها دلایل خوبی دارند تا از «روباه حیله‌گر و استعمارگر» - لقبی که به ما داده‌اند - خشمگین باشند.

"بارلوت لیتخوییس" در نشریه سالانه تحقیق علیه کشتارجمعی می‌نویسد: در ۱۷ اوت سال ۱۹۴۵ میلادی درست در خاتمه جنگ جهانی دوم، «احمد سوکارنو» رهبر مبارزان آزادی‌خواه اندونزی، استقلال این کشور را اعلام کرد؛ اما چهار سال طول کشید تا اندونزی توانست به استقلال دست یابد و از استعمار هلند رها شود.

بررسی گروه حقیقت‌یاب هلندی و اندونزیایی ثابت کرد استعمارگران هلندی برای سرکوب مبارزات استقلال‌طلبانه، ده‌ها روستا را با سکنه آن به آتش کشیده و دست به قتل‌عام‌های گسترده‌ای زده است.