فرانسه در اواخر قرن نوزدهم ابتدا با قراردادی، ماداگاسکار را تحت‌الحمایه خود کرد و بعد از مدتی برخلاف قرارداد، ملکه را کنار زد و این جزیره را به مستعمرات خود اضافه کرد. ماداگاسکار جزیره‌ای است که در جنوب شرق آفریقا، در میان آب‌های اقیانوس هند و در شرق موزامبیک واقع شده است.
بر اساس اسناد و شواهد تاریخی در سال ۱۸۹۷ چندین هزار قطعه ریخته‌گری برنج و برنز و کنده‌کاری‌های عاج، توسطِ بریتانیا از "کاخ اوبا" در شهر بنین در نیجریه غارت شده است.
اسناد تاریخی متعدد نشان می‌دهند، در زمان حضور استعمارگران ایتالیایی در آفریقا، جوانان سومالیایی برهنه شده، کتک‌خورده و با الکترودهای متصل به اعضای حساس بدنشان، شکنجه می‌شده‌اند. پس از ورود نیروهای به‌اصطلاح صلح ایتالیا به سومالی، این شکنجه‌های وحشیانه و غیرانسانی همچنان ادامه داشته است.
یکی از چتربازان سابق نیروهای صلح ایتالیا می‌گوید: چنین بدرفتاری با سومالیایی‌ها برای مدتی در هنگ او، موسوم به Folgore، یکی از مشهورترین هنگ‌های ایتالیا، معمول بود!
همچنان که گذشت، افکار نژادپرستانه در بنیان‌های فکری و نظری تمدن غرب، ریشه دوانده است و نظریه‌پردازانی از اندیشمندان غربی، برای علمی سازی این افکار نژادپرستانه تلاش کرده‌اند.
کنت دگوبینو (سیاستمدار، نویسنده و پژوهشگر فرانسوی قرن نوزدهم)، در نظریات به‌ظاهر علمی‌اش پیرامون تفاوت نژادها در میان انسان‌ها، با تحقیر نژاد زرد و سیاه در مقایسه با نژاد سفید، سلطه نژاد سفید بر غیر سفید را توجیه می‌کند:
مطالعه منابع تاریخی غرب، نشان می دهد که استدلالات نژادپرستانه اندیشمندان غربی، مقدمه ساز اعمال خشونت و وحشی‌گری علیه نژداهای غیر سفید بوده است. کنت دو گوبینو (سیاستمدار، نویسنده و پژوهشگر فرانسوی معروف قرن نوزدهم) از جمله کسانی است که دیدگاه های نژادپرستانه او، نژادپرستی در غرب را در قالب علمی، نهادینه ساخت. بخشی از نظرات به اصطلاح علمی او پیرامون تفاوت نژادهای سیاه و سفید چنین است:
شهریور ۱۳۲۰ رضاشاه بدون کوچک‌ترین مقاومتی در برابر اشغال ایران، کشور را ترک کرد. با توجه به مذاکرات چند روز قبل او با انگلیسی‌ها، تصورش این بود که مانند یک پادشاهِ محترمِ کناره گرفته از قدرت، ساکن یک کشوری مثل آرژانتین خواهد شد. اما کشتی حامل رضاشاه و چند تن از اعضای خانواده‌اش، حتی اجازه‌ی کناره گرفتن در بندر بمبئی هند را نیافت و انگلیسی‌ها او را به یکی از جزایر دورافتاده مستعمرات خود در اقیانوس اطلس یعنی جزیره موریس تبعید کردند.
جک استراو، در کتاب کار انگلیسی می‌نویسد: ایرانی‌ها حق دارند از «روباه استعمارگر» خشمگین باشند. ما در جنگ جهانی اول، موجب قحطیِ فاجعه‌بار و مرگ ۱۰ میلیون نفر در ایران شدیم (مرگ نیمی از جمعیت ایران)
وزیر خارجه اسبق انگلیس:
ایران هرگز مستعمره بریتانیا نبوده؛ اما این به معنی نیست که ما از این کشور برای رسیدن به ثروت و قدرت، بهره‌کشی نکرده‌ایم.
آن‌ها دلایل خوبی دارند تا از «روباه حیله‌گر و استعمارگر» - لقبی که به ما داده‌اند - خشمگین باشند.
