از سال 32 تا 42 که دوران اختناق و خفقانش می‌توان نامید هر فریادی در گلو خاموش می‌شد تا اینکه در سال 42 امام خمینی (ره) در اعتراض به لایحه کاپیتولاسیون قیام کردند و جنبش دانشجویی به همراه جنبش طلاب و فضلا به حرکت انقلابی امام ره پیوستند.
«در مذاکره باید انسان مطمئن باشد که طرف مقابل به آنچه متعهّد شد عمل خواهد کرد. وقتی می‌دانیم عمل نمی‌کند، چه مذاکره‌ای؟ بنابراین، دعوت به مذاکره و اظهار مذاکره، فریب افکار عمومی است.» این موضعی است که اخیراً رهبر انقلاب اسلامی در دیدار رمضانی دانشجویان، در ارتباط با مباحث مربوط به مذاکره مجدد با دولت ایالات متحده آمریکا، مطرح کرده‌اند. ایشان در این دیدار بیان کردند:
موضوع پیوستن به FATF ، اولین‌بار پس از تصویب برجام و عدم رفع تحریم‌ها، خصوصاً تحریم‌های تبادل پولی و بانکی مطرح شد. دولت وقت آمریکا در آن زمان علاوه بر کاهش ظرفیت‌های هسته‌ای، به دنبال محدود کردن توانمندی موشکی و تضعیف عمق راهبُردی ایران نیز بود. موضوعاتی که در برجام محقق شد؛ اما آمریکایی‌ها به دنبال تحقق آن از طرقی دیگر بودند.
غربگرایان داخلی در ماه‌های اخیر با تاکید بر این گزاره اشتباه که نپیوستن به FATF چالش اساسی اقتصاد بیمار کشور به شمار می‌آید و علی‌رغم مشاهده بی‌نتیجگی برجام، مجدداً بر طبل تکرار تجربه تلخ دیگری همچون برجام این‌بار با FATF کوبیدند. مروری بر دولت سه ساله شهید رئیسی نشان داد که بدون برجام و بدون FATF نیز می‌توان موفق بود و آمارهای اقتصادی بحرانی دولت برجامی دوازدهم را بهبود داد.
