قاسم روان‌بخش

محمد ملک زاده

در روزهای اخیر انتشار خبری مبنی بر اینکه "شورای حقوق بشر سازمان ملل نماینده جمهوری اسلامی ایران را به عنوان رئیس مجمع این شورا منصوب کرد" به سرعت در صدر خروجی رسانه‌های جهان قرار گرفت. در این میان، شبکه ها و گروه‌های مخالف جمهوری اسلامی در خارج و دولت‌هایی که از 8 ماه پیش تاکنون با هدف براندازی نظام اسلامی دست به آشوب و اغتشاش در ایران زده بودند،  از این رویداد بسیار شگفت زده و عصبانی شدند و بار دیگر شکست خفت باری را تجربه نمودند. در حاشیه این موضوع، حداقل توجه به دو نکته حائز اهمیت است:

محمد ملک‌زاده

علی اکبر عالمیان

محمد ملک‌زاده

اظهارنظر اخیر محمدرضا باهنر مبنی بر «حذف الزام قانونی حجاب» موجی از واکنش‌ها را برانگیخت؛ واکنش‌هایی که از مغایرت این سخن با سیاست و شرع تا نگرانی از اثرات آن بر انسجام فرهنگی را در بر می‌گیرد. وقتی یکی از چهره‌های باسابقه نظام از «عدم پیگیری قانونی حجاب» سخن می‌گوید، پرسش اصلی این است که این پیام تا چه اندازه به تضعیف سیاست‌های کلان نظام یا تقویت گفتمان دشمن تعبیر می‌شود. در حاشیه این اظهارنظر نکاتی قابل تأمل است:

محمد نخعی

برجام، توافقی که روزی با عنوان «فتح‌الفتوح» از سوی دولت حسن روحانی معرفی شد، پس از خروج آمریکا در سال ۱۳۹۷ عملاً به حالتی نیمه‌جان درآمد. با این حال، دولت روحانی نه‌تنها از این توافق خارج نشد؛ بلکه از «لاشه برجام» برای فرافکنی و توجیه ناکامی‌های داخلی بهره گرفت. در ادامه به بررسی چگونگی استفاده تبلیغاتی و سیاسی از برجام پس از فروپاشی عملی آن می‌پردازیم.

علی اکبر عالمیان

در حالی که این روزها دولت محترم از ناترازی انرژی می‌نالد و از ناترازی سیاسی و اقتصادی شِکوِه می‌کند؛ اما به نظر می‌رسد بیش از ناترازی سیاسی و اقتصادی ادعایی، آنچه بیش از هر چیز به چشم آمده و خاطر را می‌آزارد، ناترازی شدید در عرصه فرهنگ است که در سایه بی‌عملی برخی از مسئولین و بی‌تفاوتی بسیاری از متدینین، به بی‌تعادلی و ناپایداری نگران کننده خود، با سرعت خیره کننده ادامه می‌دهد و آینده تیره و تاری را به تصویر می‌کشد.