در چند روز اخیر، شاهد بستری دانش‌آموزان شهرستان قم و برخی مناطق دیگر، بر اثر مسمومیت‌های احتمالی بودیم و بسیاری از مسئولین کشوری، برای این مسئله حضور پیدا کردند و برخی با تعیین گروه‌های تخصصی پیگیر فرآیند کار هستند؛ این در حالی است که به گفته مراکز درمانی، تمامی دانش‌آموزان تحت نظر، از نظر جسمی در سلامتی کامل به سر می‌برند.
فلسفه حضور هدفمند تعداد انگشت‌شمار زنان بی‌حجاب در راهپیمایی ۲۲ بهمن (که متأسفانه با ذوق‌زدگی برخی رسانه‌های اصول‌گرا و صفحات مجازی صورتی، ضریب پیدا کرد) انتشار همین مقاله روزنامه جمهوری اسلامی و صفحات مجازی مدافع آزادی حجاب بود تا مدافعان حجاب را متهم به تناقض‌گویی کنند.
طی روزهای اخیر در حالی برخی رسانه‌های غربگرا به نام دفاع از آزادی بیان به طرح «مجازات و تعزیرات بازدارنده در مورد اظهارنظر‌های افراد» تاختند که به جای برچسب زنی و تحمیل بیان خود به اذهان اجتماعی، متن اولیه این طرح را هم منتشر نکردند! متنی که البته تا تکمیل شدن، فاصله زیادی دارد.
طرحی که از همان ابتدای متن خود، مشخص کرده پیرامون هر شخصی است که دارای موقعیت شغلی، اجتماعی، سیاسی، خانوادگی، علمی، فرهنگی و نظامی جامعه است و علی القاعده موضوع مجازات آن، ارتباطی با عموم مردم ندارد و پیرامون اظهارات مسئولان و چهره‌ها است.
مدعیان دفاع از آزادی زن، به شخصیت و عظمت زن می‌تازند، حرمت او را می‌شکنند، آزادی او را خدشه دار می‌کنند، زندگی او را به خطر می‌اندازند، چشم‌های حیض را به سمت او باز می‌کنند، زن با عصمت را به دریدگی حیا و عفت فرا می‌خوانند و به زیبایی ظاهری و باطنی او ضربه می‌زنند تا به امیال شیطانی مردان، جواب مثبت بدهد و هرزگی و بی بندوباری و فساد و فحشا در جامعه ترویج شود. تکلیف من و شما در قبال این جنایت بزرگ به جامعه زنان چیست؟ آیا باید سکوت کنیم یا باید به دفاع از شخصیت زن ایرانی برخیزیم و جلوی بی حرمتی به زنان را بگیریم؟
جامعه ایران در سال‌های اخیر از دو واقعه فرهنگی، ضربات جبران‌ناپذیری را دریافت کرده است. این وقایع در حالی محقق شده که در هر دو، رهبر انقلاب حساسیت بی‌نظیری را نشان دادند و مردم نیز با رهبر خود همنوا و همراستا بودند. در چنین شرایطی این سوال مهم مطرح است که چرا با وجود این همنوایی و پیروی و حتی تلاش حلقه‌های میانی، همچنان نه‌تنها مشکل لاینحل مانده؛ بلکه جامعه با سیل خسارات پایان‌ناپذیر مواجه است.
روز دوازدهم آبان‌ماه، عده‌ای آشوبگر با ریختن سنگ، چوب و نخاله‌های ساختمانی در آزادراه کرج ـ قزوین، آن را مسدود کرده و علاوه بر ایجاد اختلال در روند عبور و مرور خودروها، اموال عمومی و خصوصی مردم را تخریب می‌کنند. در این اثنا، سید روح‌الله عجمیان با لباس بسیجی، بدون داشتن هیچ‌گونه سلاحی، همراه تعدادی از مردم، اقدام به رفع انسداد آزادراه می‌کند که مورد حمله آشوبگران قرار گرفته و با وضع فجیعی، مظلومانه به شهادت می‌رسد.
اوباش و اراذل مزدور موساد، چند ماه قبل، دو نفر به نام های منصور رسولی و یدالله خدمتی را ربودند و ضمن شکنجه و ارعاب، ویدئو هایی را که افسران موساد سفارش داده بودند، گرفتند. موساد قصد داشت، یک کار رسانه ای بسته بندی شده تمیز را ارائه کند. ویدئوها را در اختیار شبکه ماهواره ای مزدور خود در لندن گذاشت و ضمن پخش آنها، چنین القا کرد که از "دو مقام ارشد سپاه" در داخل ایران، بازجویی کرده است. این داستان سرایی دروغین، در حالی بود که یکی از دو فرد ربوده شده، یک بسیجی ساده با فعالیت های جهادی، و دیگری، کشاورز ساکن در شمال غرب کشور بود.
