اگر سواد رسانه را ترکیبی از خواندن و نوشتن بدانیم، تولید پیام نوعی نوشتن محسوب می‌شود. تهیه و طراحی یک عکس، روزنامه دیواری، وبلاگ، پیامک، کلیپ و فیلم نوعی نوشتن است. برای اینکه خوب بنویسیم، نیاز به آموزش و تمرین داریم.
قدم دوم، یافتن سؤالات کلیدی و پاسخ به آنهاست. هر کدام از مربع‌های کوچک روبیک، یک پرسش و پاسخ است.
هر سطح این مکعب، یکی از ابعاد رسانه است و در هر سطح، مربع‌های کوچکی وجود دارد که عبارتند از سؤالات کلیدی؛ مثلاً اگر رنگ قرمز مکعب روبیک را مسئله مالکیت رسانه فرض کنیم، مربع‌های کوچک قرمز عبارتند از سؤالات مهمی که در زمینه مالکیت رسانه مطرح است و جواب‌هایی که به آنها داده می‌شود.
رسانه آن‌قدر ساده، جذاب و شیرین است که مخاطب فکر نمی‌کند درک آن به آموزش نیاز داشته باشد. شبیه سرسره‌بازی که نیاز به کلاس و مربی ندارد و تنها کافی است از پله‌ها بالا رفت و خود را از آن بالا رها کرد. مخاطبان هم فکر می‌کنند کافی است خودشان را مقابل تلویزیون رها کنند.
در رسانه، ما با تصاویر سر و کار داریم و به نظر ما، دیدن تصاویر به سواد خاصی نیاز ندارد. برای دیدن عکس، کافی است آن را ببینید! یک بی سواد هم می‌تواند عکس‌های عروسی را ببیند.
ارتباط با دیگران گاهی مستقیم است؛ یعنی دو یا چند نفر چهره به چهره با یکدیگر گفتگو می‌کنند و گاهی غیرمستقیم است؛ یعنی برای ارتباط، افراد مستقیماً با هم مواجه نمی‌شوند؛ بلکه از ابزاری برای ارتباط با یکدیگر استفاده می‌کنند؛ مانند تلفن همراه.
رسانه: ابزاری است که برای ارتباط غیرمستقیم با دیگران از آن استفاده می‌شود. مانند: تلفن همراه، تلویزیون، سینما، عکس، تبلیغات، روزنامه، مجله، موسیقی، بازیهای کامپیوتری، اینترنت.
