جندب بن جناده، مشهور به ابوذر غفاری از برجسته‌ترین صحابیان پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم)، از سابقون در اسلام و از علاقمندان به امیرالمومنین علی (علیه السلام) دانسته شده که با خلافت خلفای سه‌گانه پس از پیامبر مخالفت کرد. ابوذر غفاری در بیان حق، مصلحت‌بینی نمی‌کرد و عمل خلاف اسلام را به‌روشنی به اصحاب قدرت تذکر می‌داد. در دوران خلیفه دوم، با قانون منع کتابت حدیث مخالفت کرد و با روی کار آمدن خلیفه سوم، انتقادات او از رفتارهای مالی خلیفه سوم و بخشش‌های او از بیت‌المال به نزدیکانش به اوج رسید، به‌طوری که منجر به تبعید او به شام شد.

«صدیقه» یعنی کسی که در راستگویی کامل است، یا آنکه هرگز دروغ نگفته است، یا کسی که سخن خود را با عمل خویش تصدیق می‌کند.

فاطمه چنان بود که چون در محراب می‌ایستاد، نوری از او برای اهل آسمان درخشش می‌کرد همان‌طور که ستارگان برای اهل زمین درخشش دارند.

مرتبه صدیقین در ردیف پیامبران و شهیدان است. این مطلب را آیات بسیاری روشن می‌کنند که از آن جمله‌اند: «و من یطع الله و الرسول فاولئک مع الذین انعم الله علیهم من النبیین و الصدیقین و الشهداء و الصالحین و حسن اولئک رفیقا».

سرزمین مصر در زمان عمر بن خطاب توسط عمروعاص و زبیر بن عوام فتح شد. عمروعاص پس از فتح قیساریه، بدون اطلاع دادن به خلیفه، عازم مصر شد. عمر پس از توبیخ او، زبیر را به همراه لشکری برای کمک به سمت او فرستاد. مصر در آن زمان زیر نظر حکومت بیزانس بود و به علت اختلافات مذهبی در هرج و مرج قرار داشت. والی مصر با عمروعاص صلح کرد و به موجب آن، مسلمانان بدون جنگ وارد اسکندریه شدند.