«صدیقه» یعنی کسی که در راستگویی کامل است، یا آنکه هرگز دروغ نگفته است، یا کسی که سخن خود را با عمل خویش تصدیق می‌کند.

فاطمه چنان بود که چون در محراب می‌ایستاد، نوری از او برای اهل آسمان درخشش می‌کرد همان‌طور که ستارگان برای اهل زمین درخشش دارند.

مرتبه صدیقین در ردیف پیامبران و شهیدان است. این مطلب را آیات بسیاری روشن می‌کنند که از آن جمله‌اند: «و من یطع الله و الرسول فاولئک مع الذین انعم الله علیهم من النبیین و الصدیقین و الشهداء و الصالحین و حسن اولئک رفیقا».

مریم (سلام‌الله‌علیها) را از این نظر صدیقه می‌گفتند که آیات الهی را با گفتار و عملش تصدیق می‌کرد و آنچه که پروردگار درباره فرزندش به وی خبر داد، کاملاً پذیرفت. در تایید این سخن حدیثی از رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم) این‌چنین رسیده است که به علی (علیه‌السّلام) فرمودند: «سه چیز به تو داده شده که به هیچ‌کس حتی به من داده نشده است:

1- تو داماد کسی مانند رسول خدا هستی و من داماد کسی نیستم که پدر زنم مانند پدر زن تو باشد.

2- همسری صدیقه مانند دختر من به تو داده شده که من چنین همسری ندارم.

3- به تو فرزندانی مانند حسن و حسین عنایت شد. در حالی که من فرزندانی مانند آنان ندارم. ولی با این حال شما از من هستید و من از شما».

مفضل بن عمر گوید از امام صادق (علیه‌السّلام) سؤال کرد: چه کسی فاطمه را غسل داد؟ فرمودند: امیرالمؤمنین علیه السلام. این مطلب بر من سنگین آمد. فرمودند: مثل اینکه این مطلب بر تو گران آمد! عرض کردم آری، فدایت شوم. فرمودند: قبول این مطلب بر تو دشوار نیاید؛ زیرا که جده‌ام فاطمه زهرا، صدیقه بود و کسی جز صدیق را نرسد که صدیقه را غسل دهد. آیا نمی‌دانستی که مریم را جز عیسی، هیچ‌کسی غسل نداد!

اهل تسنن از عایشه روایتی را چنین نقل کرده‌اند: ما رایت احدا اصدق من فاطمه (سلام‌الله‌علیها) غیر ابیها: پس از رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم) هرگز کسی را راستگوتر از فاطمه ندیدم.