جنگ‌های فجار که به فاصله بیست سال بعد از عام‌الفیل، به وقوع پیوست از جنگ‌های معروف عرب جاهلی، به شمار می‌آمد. فجار، بر وزن قتال یا مقاتله بوده و از آنجا که مصدر فعال یا مفاعله بر کاری طرفینی دلالت دارد، کلمه فجار به معنی مبادله فجور خواهد بود؛ یعنی هر دو طرف درگیر در این نبرد، در کار مبادله فجور و تباهی با یکدیگر هم دست بودند.
فراماسونری، تشکیلات سیاسی پنهانی است که تلاش می‌کند ماهیت و برنامه‌های خود را از منظر عمومی مخفی نگه دارد. این تشکیلات در تاریخ سیاسی ۲۰۰ ساله اخیر ایران نقش داشته و در میان سیاستمداران ایرانی دارای عضو بوده است. از مهم‌ترین فعالیت‌های این تشکیلات، دخالت در امور مهم سیاسی و تصمیم‌گیری‌های مهم مسئولان سایر کشورها است تا به منافع خود دست یابند.
شیخ مفید، فقیه و مورخ شیعه، در مورد سفر امام به یمن نوشته است: آنچه که سیره‌نویسان بر آن اتفاق‌نظر دارند، این است که پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم)، خالد بن ولید را به سوی اهل یمن فرستادند، تا آنان را به اسلام دعوت کند. خالد به مدت شش ماه، در میان اهل یمن اقامت کرد؛ اما کسی دعوت او را اجابت نکرد. این جریان برای رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم)، سخت بود. برای همین، به امیرالمومنین علی (علیه السلام) دستور دادند به دنبال خالد برود و اگر افرادی از سپاه خالد به سپاه ایشان پیوستند، آنها را آزاد بگذارد.
در سال ششم هجرت، پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) به قصد عمره با ۱۴۰۰ نفر به سوی مکه حرکت کردند تا اینکه به حدیبیه (روستایی در ۲۰ کیلومتری مکه) رسیدند و متوجه شدند که قریش به آنها اجازه ورود به مکه را نمی‌دهند. پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم)، عثمان را به سوی مکه فرستاد تا اعلام کند قصد پیامبر (ص) فقط انجام عمره است نه جنگ؛ ولی چیزی نگذشت که شایعه قتل عثمان توسط مشرکین مکه پیچید. پیامبر (صلی الله علی وآله وسلم) از یارانش خواست تا بار دیگر تجدید بیعت کنند که تا آخرین نفس مقاومت می‌کنند و خداوند آیه ۱۸ فتح را نازل کرد و این بیعت را تأیید نمود.
ستون توبه در مسجد النبی و در محدوده روضه‌النبی قرار دارد و فاصله آن تا قبر پیامبر دو ستون است. این ستون چهارمین ستون از سمت منبر پیامبر و سومین ستون از سمت قبله است. ستون قرعه در سمت غربی آن قرار دارد و درِ خانه پیامبر که به درون مسجد باز می‌شود، برابر این ستون واقع است. به همین دلیل به آن «باب التوبه» می‌گویند.
بر پایه گزارش مشهور، پس از پیمان‌شکنی یهودیان بنی‌قریضه در غزوه احزاب و اقدام ایشان بر ضد پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم)، قلعه‌های آنها محاصره شد. یهودیان از پیامبر خواستند تا ابولبابه، هم‌پیمان اوسی ایشان را برای مشورت نزد آنها بفرستد.
