ناحیه بئر معونه مکانی در جنوب شرق مدینه، واقع در منطقه نجد است. این مکان در حدفاصل سکونتگاه دو قبیله بنی عامر و بنی سُلیم قرار داشت. قبایل بنی سلیم و بنی عامر از قبایل ساکن نجد بودند. در صفر سال ۴ هجری قمری، ۳۶ ماه پس از هجرت و چهارماه پس از جنگ احد، ابو بَراء عامر بن مالک، بزرگ طایفه بنی عامر که در نجد زندگی می‌کردند، در مدینه به حضور پیامبر (صل الله علیه وآله وسلم) رسید و هدایایی تقدیم کرد؛ اما آن حضرت فرمود: از مشرک هدیه نمی‌پذیرد و اسلام را بر وی عرضه داشت. ابوبراء برای پذیرش اسلام اظهار تمایل کرد و از پیامبر (صل الله علیه وآله وسلم) خواست تا به منظور تبلیغ اسلام در قبیله‌اش، چند تن از یاران خود را به نجد بفرستد.

پیامبر (صل الله علیه وآله وسلم) به مردم نجد بدگمان بود و احتمال قتل فرستادگان خود را می‌داد؛ ولی ابوبراء قول داد از آنان حفاظت کند. پیامبر (صل الله علیه وآله وسلم) تعدادی از جوانان انصار را که از قاریان قرآن بودند به سرپرستی مُنذر بن عَمرو ساعدی، به نجد فرستاد. فرستادگان پیامبر (صل الله علیه وآله وسلم) در کنار بئر معونه منزل کردند و یکی از آنان به نام حَرام بن مِلحان با نامه پیامبر (صل الله علیه وآله وسلم) نزد عامر بن طُفَیل که از بزرگان بنی عامر و برادرزاده ابو براء بود، رفت.

عامر بن طفیل بی‌آنکه نامه را بخواند، فرمان قتل حرام بن مِلحان را داد و از قبیله‌اش برای جنگ با یاران پیامبر (صل الله علیه وآله وسلم) کمک خواست؛ ولی ابو براء مانع شد و بنی عامر نیز از شکستن عهد ابو براء خودداری کردند. سپس عامر بن طفیل با کمک برخی از تیره‌های بنی سلیم از جمله عُصَیه، رغل و ذَکوان به منزلگاه مسلمانان رفتند و به آنان حمله کردند. جنگ با کشته‌شدن تمامی فرستادگان پیامبر (صل الله علیه وآله وسلم) به‌جز یک نفر پایان یافت. چون خبر بئر معونه به پیامبر (صل الله علیه وآله وسلم) رسید، آن را نتیجه درخواست ابوبراء دانست و ۱۵ یا ۴۰ روز در نماز صبح، عاملان این کشتار را نفرین کرد.