یک شاهد جریان کربلا می گوید: به خدا قسم در شگفت بودم که این چه دلی بود، چه قوت قلبی بود؟! یک آدمی که این چنین دل شکسته باشد
که در جلوی چشمش تمام فرزندان و اهل بیت و اصحابش را تکه تکه کرده باشند و او این مقدار قوت قلب داشته باشد.
وقتی یقین به خدا حاصل شود، دل انسان خداترس می گردد. از احدی جز او نمی‌ترسد. همه سختی ها را برای رضای او تحمل می کند. امام عاشورا اینگونه بود و تنها به رضای خدا فکر می‌کرد.
