بدون شک هرکس داستان کربلا و غربت و مظلوميت امام حسين علیه السلام و يارانش را بشنود يا بخواند، حتماً محزون و غمگين شده و توانايي جلوگيري از گريستن را ندارد.
افزون براين، توصيههاي زيادي به برپايي مجالس عزا و رثاي ابيعبدالله شده است؛ گريه بر مظلوم و گريه براي بيياور ماندن ولي خدا و دين خدا، ميتواند عبرتآموز، محرک و نيروزا باشد.
اما کساني بوده و هستند که بر اصالت اشک و گريه، بدون آنکه به انزجار از کفر و شرک و نفاق و ظلم منجر شود، تأکيد و اصرار داشته و دارند!