شایعه، خبر یا اطلاعی غیر موثق است که اعتبار خود را از تواتر و شیوع خود میگیرد و شایعه پذیران بر این باورند: چون همه میگویند، پس صحت دارد! شنونده شایعه نیز، بدون دلیل و مدرک، و فقط به دلیل شیوع و تواتر آن، شایعه را می‌پذیرد و شبه واقعیت را واقعیت می‌پندارد و اخبار دروغ را راست تلقی می‌کند.
پس از برگزاری اوّلین همایش جهانی صهیونیسم در سال ۱۸۹۷ میلادی و علنی شدن هدف صهیونیست‌ها برای اشغال فلسطین، دیوید تریج به تئودور هرتزل، بنیان‌گذار این همایش، نوشت: باید عبارت فلسطین بزرگ؛ یعنی سرزمین فلسطین و سرزمین‌های مجاور آن، در برنامه بال گنجانده شود؛ زیرا شما قادر نخواهید بود میلیون‌ها یهودی را در سرزمینی به مساحت ۲۵ هزار کیلومترمربع گرد هم آوريد.
رایزنی‌های بسیاری انجام گرفت و سرمایه‌های زیادی متمرکز شد، تا تشکیل دولت یهود در فلسطین و استقرار صهیونیسم سیاسی را اعلام کند.
امام خامنه‌ای در ۲۶ فروردین ۱۳۹۸ فرمودند: هر کاری انسان می‌خواهد بکند، به این فکر باشد که آیا این کار موافق رضای الهی است یا نیست؛ اگر احراز نکرد که مخالف رضای الهی است، اشکالی ندارد؛ لکن مواظب باشد که مخالف رضای الهی نباشد؛ این ذکر الهی است. ذکر فقط به زبان نیست؛ توجّه به این معنا، ذکر الهی است.
حیات یک ملت، مرهون «کار و کارگر» است. کارگران از ارزشمندترین طبقه و سودمندترین افراد جامعه هستند. چرخ عظیم جوامع بشری با دست توانای کارگران در حرکت و چرخش است:
۱. اسلام برای کار و کارگر ارج، ارزش و احترام قائل است. همان‌طوری که جایگاه یک عالم و مجاهد را تبیین می‌کند، عظمت هر کارگری را توصیف می‌نماید و او را هم‌تراز مجاهد فی‌سبیل‌الله می‌داند و می‌گوید: قطره عرقی که از بدن کارگر می‌ریزد، مثل قطره خونی است که از بدن شهید راه خدا، خارج می‌شود.
یک‌وقت به یکی از این آقایان اهل‌قلم و ادبیات که می‌گفت می‌خواهم شرح‌حالی از امام بنویسم، گفتم: اگر می‌خواهی از امام شرح‌حالی بنویسی، حتما کتاب «مهاتما گاندی» را که «رومن رولان» نوشته بخوان.
من کتاب‌هایی را که می‌خوانم معمولا پشتش یادداشت یا تقریظی می‌نویسم. این کتاب (فرمانده من) را که خواندم، بی‌اختیار پشتش بخشی از زیارت‌نامه را نوشتم: «السلام علیکم یا اولیاء الله و احبائه!» واقعا دیدم که در مقابل این عظمت‌ها، انسان احساس حقارت می‌کند.
خداوند عزیز در آیه ۲۰۵ سوره اعراف می‌فرماید: وَ اذْکُرْ رَبَّكَ فی نَفْسِكَ تَضَرُّعاً وَ خیفَةً وَ دُونَ الْجَهْرِ مِنَ الْقَوْلِ بِالْغُدُوِّ وَ الْآصالِ وَ لا تَكُنْ مِنَ الْغافِلينَ - پروردگارت را در درون خود، از روى تضرّع و خوف، آهسته و آرام، صبحگاهان و شامگاهان، ياد كن و از غافلان مباش.
