نیروهای ایرانی عمل‌کننده در عملیات والفجر 9، بیست‌وپنج گردان پیاده، یک گردان زرهی، چهار گردان توپخانه و نیروهای عراقی شامل هشت گردان پیاده، یک گردان زرهی، یک گردان کماندو و دو گردان توپخانه بود.
10 اسفند عملیات والفجر 9 پایان یافت. نیروهای ایران جاده سلیمانیه ـ چوارتا را در کنترل خود درآوردند و دویست کیلومتر از خاک عراق را تصرف کردند. در این عملیات، 1500 نفر از نیروهای عراقی کشته یا زخمی و 134 نفر اسیر شدند.
در روز اول عملیات، مهم‌ترین مسئله برای نیروهای ایرانی احداث خاکریزی به طول 13 تا 14 کیلومتر بود که بایستی از راست ارتفاعات گرکنی تا چپ ارتفاعات فصیل را به هم متصل می‌ساخت و خط نیروهای ایرانی را تا حدودی نفوذناپذیر می‌کرد.
در این عملیات، نیروهای ایرانی ضمن وارد آوردن تلفات و خسارات به دشمن، به بیش از چهل کیلومتر مربع از مناطق اشغال‌شده از جمله ارتفاعات فصیل، گرکنی، کوه گچ، کاسه کاف و پاسگاه گرکنی، جاده مهم و مواصلاتی مرزی و پاسگاه انزی عراق مسلط شدند.
در مسیر فرار منافقین به سمت عراق، حدود دو هزار نفر از آن‌ها کشته شدند. تعدادی با قرص سیانور خودکشی کردند و عده‌ای هم دستگیر شدند. برخی سران شاخص سازمان مجاهدین خلق مانند فرهاد الفت و سعید شاهسوندی نیز در بین دستگیرشدگان بودند. بدین‌ترتیب، منافقین جمعه ۷ مرداد ۱۳۶۷ رسماً اعلام شکست کرده و عقب‌نشینی کردند.
جنگ شهرها مجموعه اقدام‌هایی بر ضد مراکز حیاتی، حساس و مهم و مردم یک کشور است که دشمن به منظور از بین بردن یا تضعیف روحیه و اراده ملی مردم آن کشور انجام می‌دهد تا بتواند آن‌ها را وادار به تسلیم یا اراده خود را به آن‌ها تحمیل کند.
اصطلاح جنگ شهرها از اسفند ۱۳۶۳ و در اواسط دوره جنگ تحمیلی عراق بر ضد ایران رایج شد و پیش از آن با عنوان بمباران مناطق مسکونی یاد می‌شد. منظور از شهرها، مناطق مسکونی، غیرنظامی، تجاری و فرهنگی است.
