از ظاهر برخی آیات قرآن چنین برمی‌آید که حضرت موسی (علیه‌السلام) در تکلم مقداری مشکل داشت؛ ازاین‌رو در تفسیر آیه «و گره از زبانم باز کن!»، چنین گفته‌اند: موسی (علیه‌السلام) از خدا خواست تا گرهی را که در زبانش وجود دارد، برطرف کند؛ زیرا او دچار مشکلی بود که با وجود آن نمی‌توانست حروف را به طور واضح تلفظ کند. 

درباره لکنت‌زبان حضرت موسی دیدگاه‌هایی بیان شده است:

- دیدگاه اول

برخی گفته‌اند با توجه به آیه‌ای که خداوند به حضرت موسی (علیه‌السلام) می‌فرماید: «هر آن‌چه که از ما خواسته بودی را به تو عطا کردیم»، خداوند این مشکل تکلم ایشان را نیز برطرف کرد.

- دیدگاه دوم

البته به قرینه آیه‌ای که فرعون خطاب به مردم می‌گوید: «مگر نه این است که من از این مردی که از خانواده و طبقه پستی است و هرگز نمی‌تواند به درستی سخن بگوید، برترم»، گفته شده که اثر بسیار کمی از آن مشکل همچنان باقی مانده بود.

مراد از گره

البته برخی مفسران، با استناد به آیاتی که دلالت بر وجود بلیغ بودن حجت الهی تأکید دارند، معتقدند که پیامبر خدا نیز باید در نهایت بلاغت و فصاحت و عاری از هرگونه عیب در تکلم باشد تا بتواند رسالت خود را به طور کامل به انجام برساند؛ چراکه مهم‌ترین ابزار یک پیامبر برای رساندن پیامبر الهی، ابزار تکلم و سخن گفتن است؛ ازاین‌رو منظور از آن گره‌ای که در آیات از آن یاد شده، «تقیه» است و نه «لکنت‌زبان»! یعنی موسی (علیه‌السلام) به این دلیل که در خانه فرعون پرورش یافته و نیز شخصی از قوم فرعون را به طور غیر عمد کشته بود، به نوعی مأخوذ به حیا شده و نمی‌توانست به صراحت سخن خود را بیان کرده و نسبت به فرعونیان موضع بگیرد. از این جهت، به خدا چنین عرض می‌کند: «سینه‌ام تنگ است و زبانم حرکت نمی‌کند»؛ از این آیه چنین به نظر می‌رسد که علت عدم حرکت زبان، تنگ بودن سینه است و ارتباطی با مشکل تکلم ندارد.