اهل لغت و جغرافی‌نویسان و تاریخ‌نگاران، محل غدیر خم را بین مکه و مدینه دانسته‌اند. در راه مکه تا مدینه، در 200 کیلومتری مکه و 300 کیلومتری مدینه، برکه‌ی آبی به نام «خُم» وجود داشت که با عنوان «غدیر خم» شناخته می‌شد.

بین دو رشته کوه در شمال و جنوب، این آبگیر از شرق به غرب کشیده شده و تا دریای سرخ امتداد داشت و در مسیر سیل به صورت زمینی هموار درآمده بود. درختان بیابانی «سَمُر» که به فارسی «کُنار» گفته می‌شود، به صورت متفرق در این مسیل به چشم می‌خورد. در یک سوی این زمین هموار، برکه بزرگ غدیر خم قرار گرفته بود. موقعیت خاص این غدیر در آن بود که آبش در طول سال خشک نمی‌شد و از این جهت، متمایز از سایر برکه‌ها بود. از همین رو درختانی چند در کنار آن روییده بود و محل معروفی برای استراحت مسافران خسته بود. در مناطق مختلف غدیرهای زیادی در مسیر سیل‌ها وجود دارد که با نامگذاری از یکدیگر شناخته می‌شوند. این غدیر هم برای شناخته شدن از غدیرهای دیگر به نام «خم» نامگذاری شده است. 

به هر حال آنچه که مشخص است این است که اختلافی درباره‌ی اینکه غدیر خم بین مکه و مدینه است وجود ندارد، و اگر هم بحثی باشد بر سر تعیین مکان دقیق آن بین این دو شهر است. اکثریت قائل‌اند که غدیر خم در جحفه است، و قطعاً منظورشان این است که غدیر خم در وادی جحفه قرار دارد، نه روستای جحفه که میقات است. دلیل این مطلب، مسافتی است که بین جحفه و غدیر خم تعیین می‌کنند و معنایش مغایرت جحفه با غدیر خم است که فاصله‌ی بین آن دو در نظر گرفته می‌شود. (وادی جحفه از غدیر خم آغاز می‌شود و به دریای سرخ منتهی می‌گردد و به این ترتیب، غدیر خم جزئی از وادی جحفه می‌شود).