امام مهدی (عج الله تعالی فرجه الشریف): حقانیّت و واقعیّت، با ما اهل‌بیت رسول‌الله (ص) می‎باشد و کناره‎گیری عدّه‎ای از ما، هرگز سبب وحشت ما نخواهد شد؛ چرا که ما دست‌پرورده‌های نیکوی پروردگار می‎باشیم و دیگر مخلوقین خداوند، دست‌پرورده‌های ما خواهند بود.    (بحارالانوار: ج ۵۳، ص ۱۷۸)  

معضل آقازاده‌های دوتابعیتی

26 شهريور, 1403 - 20:18 dehghani

احمدحسین شریفی

 

یکی از معضلات فرهنگی و سیاسی و مدیریتی در کشور ما، این است که فرزندان برخی از مسئولان کشور، کسانی که در سالیان متمادی در پست‌های مختلف اجرایی، تقنینی یا قضایی کشور مسئولیت داشته‌اند، تابعیت کشورهای خارجی دارند؛ آن هم عموماً کشورهای اروپایی و آمریکایی (آن هم از نوع آمریکای شمالی و مرکزی و نه آمریکای جنوبی!)

طبق یکی از قوانین درست، مدبرانه و حکیمانه کشور، به کارگیری کسانی که خود یا بستگان درجه اول آنان تابعیت مضاعف داشته باشند، در پست‌های مدیریتی ممنوع است. متن این قانون بدین شرح است: 
«انتخاب یا انتصاب اشخاص به سمت مقامات موضوع ماده (۷۱) قانون مدیریت خدمات کشوری مصوب ۸/۷/۱۳۸۶ و هم‌ترازان آنها و کلیه سمت‌های مدیریتی از سطح رییس اداره به بالا یا هم‌ترازان آنها در کلیه دستگاه‌هایی که به نحوی از انحاء از بودجه عمومی کل کشور استفاده می‌کنند و دستگاه‌های موضوع ماده (۲۹) قانون برنامه پنج‌ساله ششم توسعه که خود یا یکی از خویشاوندان درجه اول آنها شامل پدر، مادر، همسر و فرزندان آنان دارای یکی از شرایط ذیل باشند، ممنوع است:
۱-  تابعیت مضاعف
۲-  مجوز اقامت دائمی یا بلندمدت بیش از یک سال از کشورهای خارجی
۳-  مالکیت عرصه یا اعیانی در کشورهای خارجی
۴ - دارندگان حساب سپرده در بانک‌ها و مؤسسات مالی و اعتباری خارجی و دارندگان سهام در مؤسسات یا شرکت‌های خارجی معادل حداقل یکصدهزار یورو
۵-  عضویت در شرکت‌ها و مؤسسات خارجی
۶-  دارندگان صرافی در کشورهای خارجی
تبصره ۱- دارندگان مجوز اقامت تحصیلی، درمان یا مأموریت‌های اداری از شمول این قانون مستثنی هستند».
اما صرف نظر از این مسئله، پدیده تابعیت مضاعف آقازاده‌ها حقیقتاً یک پدیده عجیب است! جای تحلیل‌های عمیق فرهنگی، تربیتی و سیاسی دارد که چطور فرزندان کسانی که خود نقشی جدی در مدیریت کشور داشته‌اند و به لطف جمهوری اسلامی از جایگاه اجتماعی بالایی برخوردار شده‌اند و مدت‌ها از مسئولان بالای نظام بوده‌اند، حاضر نیستند با افتخار خود را شهروند جمهوری اسلامی بدانند؟! و به جای آن می‌روند و زیر پرچم کشورهای دیگری قرار می‌گیرند و نسبت به تعهد تا پای جان در تحقق منافع آنان، سوگند یاد می‌کنند!
درواقع اینان تابعیت دوگانه ندارند؛ بلکه تابعیت ایرانی خود را کنار زده‌اند و متعهد به حفظ منافع کشوری دیگر شده‌اند: آن هم غالباً کشورهایی که دشمنی دیرینه‌ای با ایران و ایرانیان داشته و دارند!
کافی است بخشی از سوگند پذیرش تابعیت آمریکا را به عنوان نمونه، بخوانید:
«بدین‌وسیله سوگند می‌خورم تمامی وفاداری خود به هر پادشاه یا دولتمرد و دولت و حکومت و مملکتی که تاکنون شهروند آن بوده‌ام را طرد کرده و در برابر کلیه دشمنان داخلی و خارجی به دفاع و حمایت از قانون اساسی و قوانین ایالات متحده آمریکا پرداخته و به آن ایمان و وفاداری واقعی بورزم و هنگامی که قانوناً لازم باشدف برای دفاع از ایالات متحده تفنگ به دست خواهم گرفت … من این تعهد را آزادانه و بدون هیچ‌گونه تحفظ یا نیت طفره‌روی می‌پذیرم. خداوندا به من کمک کن».
نویسنده: 
احمدحسین شریفی
دسته بندی مطالب: 
تحلیل