حجت‌الاسلام والمسلمین مرتضی کهرمی، کارشناس مسائل دینی، در واکنش به انتقادها از اجرای حرکت نمادین غدیر توسط وحید شمسایی در ورزشگاه، تأکید کرد که بیان اعتقادات دینی به‌صورت محترمانه، تهدیدی برای وحدت نیست و آنچه وحدت را خدشه‌دار می‌کند، توهین و تحقیر دیگران است. در پی حرکت نمادین وحید شمسایی که  با بلند کردن دست خود «نماد غدیر» را اجرا کرد، واکنش‌هایی در فضای رسانه‌ای و ورزشی کشور شکل گرفت. عادل فردوسی‌پور در برنامه‌ای رسانه‌ای، این اقدام را «غیرضروری» و «خلاف وحدت» توصیف کرد. 

حجت‌الاسلام والمسلمین مرتضی کهرمی، کارشناس مسائل دینی، در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه و دانشگاه خبرگزاری فارس با بیان اینکه برخی نسبت به اجرای حرکت غدیر در ورزشگاه‌ها انتقاد می‌کنند، گفت: «عده‌ای می‌پرسند چرا حرکت غدیر اجرا می‌شود و آیا این وحدت را به هم نمی‌زند، در حالی که افراد حتی شعار «یا علی یا علی» نگفته‌اند، آن هم شعاری که وهابی‌ها آن را شرک می‌دانند و می‌گویند پس آنجا هم ورزشکار نباید آن را بگوید؛ در حالی که مسیحی‌ها آزادانه می‌توانند اعتقاداتشان را به نمایش بگذارند و در این مواقع هیچ‌گونه اعتراضی در کار نیست. اما اگر شعارهای فتنه‌انگیز مانند «زن، زندگی، آزادی» به کار گرفته شود، آزادانه نمایش داده می‌شود و اعتراض کسی در کار نیست». وی افزود: «برخی تصور می‌کنند ورزش جای سیاست نیست؛ اما وقتی روسیه از رقابت‌ها حذف می‌شود، هیچ اعتراضی نمی‌شود؛ این نشان می‌دهد که نگاه برخی‌ها تناقض‌آمیز است. حرکتی مانند غدیر که به گفته بزرگان نماد وحدت اسلامی است، درست حول یک حقیقت مشترک شکل می‌گیرد و همه اهل سنت نیز اصل غدیر را قبول دارند؛ ۱۱۰ نفر از صحابه، ۸۴ نفر از تابعین و ۳۶۰ نفر از علمای بزرگ آن را نقل کرده‌اند و تنها اختلاف در معنای «مولا» است که آن را به «دوست» معنا می‌کنند. این معنا خود می‌تواند محور وحدت و دوستی اهل‌بیت میان شیعه و سنی باشد و دقیقاً همان حقیقت غدیر است». وی ادامه داد: «عده‌ای که تخصصشان فوتبال و شناخت بازیگران و خانواده فوتبالیست‌هاست، درباره وحدت و مسائل اسلامی اظهار نظر می‌کنند؛ در حالی که از این مباحث فهم زیادی ندارند. تجربه نشان داده است که کسانی که به جمهوری اسلامی ضربه می‌زنند، عاقبت خوبی نخواهند داشت؛ این موضوع حتی توسط شبکه‌های وهابی نیز مورد توجه قرار گرفته و به این افراد عنوان «قهرمان» داده می‌شود. مبنای این افراد، گاهی حتی مسیحیت است و به همین دلیل نمی‌توانند اعمال اعتقادی شیعی خود را بیان کنند». وی تأکید کرد: «آنچه ضد وحدت است، توهین و تحقیر طرف مقابل است، نه بیان اعتقادات خود؛ اگر بخواهیم وحدت ایجاد کنیم، باید تنها اعتقادات و باورهای خود را به شکل محترمانه بیان کنیم و از هر کاری که باعث تنش و جدایی شود پرهیز کنیم».