"انقلاب اسلامی ایران" با سلاح توپ، تانک و مسلسل نبود؛ بلکه با دست‌خالی و مشت گره‌کرده، با شعار خون بر شمشیر پیروز است و با حضور میدانی مردم در خیابان‌ها بود. مردم با میل، اراده، احساس، عاطفه و عقلانیت در صحنه حاضر شدند.
خدای متعال مرد را و زن را از جهاتی مثل هم قرار داده است؛ از لحاظ عروج به مقامات معنوی، قدرت رهبری و توانایی هدایت بشر. امّا از لحاظ وظایف اداره زندگی، تفاوت دارند و وظایفی که بر عهده هر یک گذاشته، متناسب باخلقت وجودی آن‌ها است.
شاید از خودتان بپرسید که محور مقاومت در فقدان رهبران خود چه می‌کند یا چه سرنوشتی را در پی دارد؟ آیا با فقدان این اسطوره‌های صبر و مقاومت، هنوز امید پیروزی و نصرت الهی هست یا جبهه‌ی حق رو به زوال می‌رود؟
