در پی جنگ ۱۲ روزه میان ایران و اسرائیل، ایران موفق شد جایگاه خود را در افکار عمومی جهان عرب و غرب ارتقا دهد و محبوبیت بیسابقهای کسب کند. این تحول در شرایطی رخ داد که ایران پیشتر با تبلیغات منفی گسترده از سوی رسانههای غربی و صهیونیستی مواجه بود که آن را کشوری منزوی، خطرناک و تروریست معرفی میکردند. بخشی از این تغییر نگاه به ایران اسلامی در ابعاد و اشکال مختلف خود را نشان داد که میتوان در موارد ذیل خلاصه کرد:
جنگ اخیر میان ایران و رژیم صهیونیستی به عنوان نمونهای از جنگ ترکیبی تمامعیار، از ناکامی یک طرح پیچیده ششمرحلهای طراحیشده از سوی رژیم صهیونیستی و همپیمانان غربی بود.
مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا پس از برگزاری نشست سازمان همکاریهای شانگهای در چین و رژه نظامی با حضور ایران و روسیه، ضمن ابراز نگرانی تأکید کرد که این اتحاد، نظم جهانی را به چالش کشیده است.
در خصوص مصوبه خلع سلاح حزبالله لبنان و وضعیتهایی که به احتمال زیاد پس از آن به وجود میآید، نکات زیر اهمیت دارند: ۱ـ بحث خلع سلاح حزبالله در لبنان، بخشی از یک طرح بزرگتر تحت عنوان «خلع سلاح مقاومت» میباشد که طی ماههای گذشته به طور همزمان علیه اجزای مقاومت در منطقه دنبال شده است.
در طول تاریخ، حضور اقتصادی آمریکا و فعالیت شرکتهای آمریکایی، اغلب بهانهای برای حضور سیاسی و نظامی این کشور بوده است. آمریکاییها به بهانه «پروژه اقتصادی» وارد میشوند؛ اما هدفشان پایگاه نظامی و نفوذ است؛ سناریویی که طی ۱۵۰ سال در آمریکای لاتین بارها تکرار شده است.
زنگزور شاهراهیست که اگر تحت کنترل آمریکا و متحدانش دربیاید، میتواند حلقه محاصره اقتصادی سیاسی ایران را تکمیل کند و ایران را مهار کنند. واقعیت این است که کریدور زنگزور و یا "کریدور ترامپ" مدنظر استکبار، فقط یک مسیر حملونقل ساده نیست؛ بلکه یک پروژه چند لایه است که همزمان سه هدف کلیدی را دنبال میکند:
طارق متری، وزیر اسبق فرهنگ لبنان میگوید: ماه مارس سال 2010، من به همراه سعد الحریری به تهران رفتم. با آیت الله خامنهای، وقت ملاقات داشتیم. زمانی که دفتر آیت الله خامنهای وارد شدیم، ایشان بسیار گرم و صمیمانه با سعد الحریری برخورد کردند. ایشان از رفیق الحریری به نیکی یاد کرد.
ادعای تقدم صلح بر جنگ در سیره امام حسین (علیهالسلام)! برخی چنین ادعا میکنند که از دیدگاه امام حسین، صلح با حکومت بنیامیه بر جنگ، تقدم و اصالت داشته و امام حسین از ابتدا قصدی برای مبارزه و قیام علیه حکومت یزید را نداشته است:
"به هر حال به لحاظ سلوک اخلاقی، اول صلح است و بعد جنگ. در سیره اباعبدالله الحسین (علیه السلام) نیز همین نکته دیده میشود. امام حسین (علیه السلام) برای جنگیدن، حرکت نکرده بود. بله! حضرت برای امر به معروف و نهی از منکر و اصلاح امت جد خود حرکت کرد. "[۳]