ابوعلی حائری با نام کامل محمد بن اسماعیل بن عبدالجبار رجال‌شناس و فقیه شیعه سده سیزدهم، از شاگردان وحید بهبهانی، سیدعلی طباطبائی، سیدمحسن اعرجی کاظمی و سید محمد مهدی بحرالعلوم و صاحب کتاب منتهی المقال فی احوال الرجال است.
محمد بن علی اردبیلی، معروف به حاج محمد اردبیلی، اهل اردبیل و از عالمان نیمه دوم قرن یازدهم قمری است. از تاریخ و مکان ولادت او اطلاعاتی در دست نیست. با این حال بر اساس تاریخ تألیف یکی از کتاب‌هایش، او تا سال ۱۱۰۰ق زنده بوده است. اردبیلی را غَرَوی حائری نیز خوانده‌اند.
محمد اردبیلی در اصفهان، نجف و پس از آن در کربلا ساکن بود و به گمان سید حسن صدر، شرح‌حال‌نویس، در کربلا درگذشت. از تاریخ دقیق درگذشت او اطلاعاتی در دست نیست. عمر رضا کَحّاله، شرح‌حال‌نویس، وفات او را حدود سال ۱۱۰۰ق دانسته است.
شُبَّر بن محمد حویزی، فقیه و محدّث امامی قرن دوازدهم، سرسلسله خاندان شبّر است. او در نجف به تحصیل فقه و حدیث پرداخت. پس از تسلط عثمانی‌ها بر عراق، در برابر اشغالگران قیام کرد؛ ولی به دلیل خیانت بعضی روسای قبایل، شکست خورد. بیش از ۳۰ اثر برای حویزی برشمرده‌اند که عمدتاً درباره شرح حال علما و انساب، فقه و حدیث است.
حویزی سرسلسله خاندان شبّر، شاخه‌ای از مشعشعیان است که نسب آنان به امام کاظم (علیه السلام) می‌رسد. پدرش، محمدبن ثنوان، محدّث و عالم دینی بود. شبّر در ۱۱۲۲ق در حویزه/ هویزه به دنیا آمد و در همانجا پرورش یافت، سپس به نجف مهاجرت کرد و به تحصیل فقه و حدیث پرداخت.
