شُبَّر بن محمد حویزی، فقیه و محدّث امامی قرن دوازدهم، سرسلسله خاندان شبّر است. او در نجف به تحصیل فقه و حدیث پرداخت. پس از تسلط عثمانی‌ها بر عراق، در برابر اشغالگران قیام کرد؛ ولی به دلیل خیانت بعضی روسای قبایل، شکست خورد. بیش از ۳۰ اثر برای حویزی برشمرده‌اند که عمدتاً درباره شرح حال علما و انساب، فقه و حدیث است.

حویزی سرسلسله خاندان شبّر، شاخه‌ای از مشعشعیان است که نسب آنان به امام کاظم (علیه السلام) می‌رسد. پدرش، محمدبن ثنوان، محدّث و عالم دینی بود. شبّر در ۱۱۲۲ق در حویزه/ هویزه به دنیا آمد و در همانجا پرورش یافت، سپس به نجف مهاجرت کرد و به تحصیل فقه و حدیث پرداخت.

قیام در مقابل عثمانی

پس از تسلط عثمانیان بر عراق، حویزی برخی بزرگان عرب، مانند شیخ حمود آل حمد و شیخ خلیل آل عباس را به قیام در برابر اشغالگران فراخواند و با فراهم آوردن سپاهی در ۱۱۶۰ به جنگ با عثمانیان پرداخت. سپاه او ابتدا پیروزی‌هایی کسب کرد؛ اما به سبب خیانت بعضی رؤسای قبایل، شکست خورد و حویزی به اسارت به بغداد برده شد؛ ولی پس از مدتی آزاد گردید. 

بیش از سی عنوان اثر برای حویزی برشمرده‌اند که عمدتاً درباره شرح حال علما و انساب، فقه و حدیث است. برخی از مهمترین آنها عبارتند از:

1. الذَخیرةُ فی العُقبی فی مَوَدَّةِ ذَوی القُربی، در شرح نسب سید علی خان بن سیدخلف حویزی. 

2. رساله فی نسب محمد المشعشعی، درباره نسب جد اعلای خود، سید محمد بن فلاح مشعشعی. 

3. کنزالسعادة، در شرح حال شماری از عالمان. 

4. جُنَّةُ البَرِیة فی اَحکامِ التَقیة یا به تعبیر دیگر جنّةالامامیة فی احکام التقیة؛ [۷] حُجّةالخصام، درباره قیام برای اقامه حق در عصر غیبت.

5. حرمةالتمتّع بالفاطمیات یا الجمع بین الفاطمیین که مورد توجه عالمان بسیاری قرار گرفته است. 

6. صَفوَةَ المرام، حاشیه‌ای مبسوط بر مدارک الاحکام سید محمد عاملی

7. رساله‌هایی فقهی در موضوعات گوناگون، از جمله درباره وجوب غسل جمعه، احکام خوردنی‌ها و آشامیدنی‌ها و خمس.

حاشیه بر اصول کافی و بحارالانوار و آثاری در علم رجال.