"مقامات دنیوی" از عوامل مهمی است که باعث سقوط و ریزش بسیاری از انسان‌های انقلابی و در مسیر حق گردیده است. "ریاست طلبی" از عواملی بود که برخی یاران امام علی (علیه السلام) را از ایشان جدا کرد و به مسیر ضلالت و گمراهی کشاند از جمله طلحه و زبیر. در مورد برخی از صحابه ایشان چنین امده است: «دستیابی به قدرت و قرار گرفتن بر مسند حکمرانی، آرزوی بسیاری از انان، به ویژه طلحه و زبیر بود. آن دو، چند روز بعد بیعت، نزد امام شتافتند و گفتند: خداوند خلافت را پس از عثمان به تو سپرد. ما را نیز به ولایت برخی از مناطق گمار. امام این در خواست را نپذیرقت و آنان نا امید بازگشتند.»
مصطفی زمانی بدون قرار قبلی، با معرفت‌ترین سلبریتی جشنواره فجر شد
بازیگران و هنرمندان ریشه‌دار فضای نمایشی کشورمان، در ادوار مختلف سیاسی برای مدیران فرهنگی زینت‌المجالس بودند و اصلاح این رویه با توجه به وضعیت مدیریت فرهنگی در کشورمان، تقریبا ممکن نیست.تحریم شدن چهل و یکمین جشنواره فجر، فرصت مناسبی فراهم آورد تا قشری‌نگری‌های مرسوم در این فضای فرهنگی و در ذیل آن فضای جشنواره فیلم فجر، تعدیل شود.
همچنان که طبیعت در فصلی از سال، خزان دارد و در فصلی رویش، مجموع این خزان‌ها و رویش‌ها در مسیر تکاملی طبیعت است، نه نابودی طبیعت. درخت تنومند انقلاب اسلامی نیز با این خزان‌ها آسیبی نمی‌بیند. رهبر انقلاب در این باره می‌فرماید:
مقام معظم رهبری فرمودند: «نمی توانید شما برای اینکه مثلاً فرض بفرمایید رادیو و تلویزیون داشته باشید، رادیو تلویزیونتان را بدهید در اختیار دشمن. اینترنت هم همین‌جور است، فضای مجازی هم همین‌جور است، دستگاه‌های اطلاعاتی و ابزارهای اطلاعاتی هم همین‌جور است. اینها را نمی شود در اختیار دشمن قرار داد. امروز در اختیار دشمن است. وسیله و ابزار نفوذ فرهنگی است. ابزار سلطه‌ی فرهنگی دشمن است»
شما به صدر اسلام نگاه کنید، ببینید آن کسانی‌که در دوران غربت اسلام و غربت علی، از امیرالمؤمنین دفاع کردند، چه کسانی بودند؟ اینها سابقه‌داران اسلام نبودند. سابقه‌داران اسلام، جناب طلحه و جناب زبیر و جناب سعدبن‌ابی وقّاص و امثال اینها بودند. بعضی از اینها، علی را تنها گذاشتند؛ بعضی از اینها در مقابل علی ایستادند. اینها ریزش‌ها بودند. اما رویش کدام است؟ رویش، عبداللَّه‌بن‌عبّاس است؛ محمّدبن‌ابی‌بکر است؛ مالک‌اشتر است؛ میثم تمّار است. اینها رویش‌های جدیدند. اینها که در زمان پیامبر نبودند؛ اینها در همان دوران غربت اسلام، روییدند؛ اینها نهال‌های تازه‌اند.
پس از ریزش جریانها و افرادی در دوران انقلاب اسلامی، از اواخر دهه ۱۳۶۰ تا اواخر دهه ۱۳۸۰، ماهیت ریزش از نظر کمی و کیفی تغییر یافت. با حذف جریانهای خارج از گفتمان انقلاب اسلامی، شکاف میان گفتمان درون انقلاب اسلامی آغاز و جناحهای سیاسی شکل گرفتند. اختلاف دیدگاهها از سومین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی در اسفند ۱۳۶۶ خود را نشان داد و دو جناح «جامعه روحانیت مبارز» و «مجمع روحانیون مبارز» شکل گرفتند. برخیها، این جریانها را با نامهایی چون چپ و راست، یا محافظهکار و اصولگرا و اصلاحطلب نیز مینامند.
امیرالمؤمنین هرجا در میدانهای جنگ احتیاج به زبان داشت، عبداللَّه‌بن‌عباس می‌رفت و امیرالمؤمنین را یاری می‌کرد. هرجا احتیاج به شمشیر داشت، مالک اشتر بود. مثل مالک اشتر، مثل عبداللَّه‌بن‌عباس، مثل محمّدبن‌ابی‌بکر - مثل این رجال - نه یکی، نه ده نفر، نه هزار نفر که هزاران نفر بودند. این‌طور نیست که شما خیال کنید حالا چهار نفر آدمی که از راه برگشتند و نیرویشان تمام شد، معنایش این است که نیروی این گردونه‌ی عظیم تمام شده است. نه آقا؛ بعضیها در بین راه، قوّه‌شان تمام می‌شود. بله؛ ضعیفترها، وسط راه آذوقه‌شان تمام می‌شود. یک نفر از مشهد حرکت کرده بود که با کاروانی به کربلا برود.
شما به صدر اسلام نگاه کنید، ببینید آن کسانی که در دوران غربت اسلام و غربت علی، از امیرالمؤمنین دفاع کردند، چه کسانی بودند؟ اینها سابقه‌داران اسلام نبودند. سابقه‌داران اسلام، جناب طلحه و جناب زبیر و جناب سعدبن‌ابی وقّاص و امثال اینها بودند. بعضی از اینها، علی را تنها گذاشتند؛ بعضی از اینها، در مقابل علی ایستادند. اینها ریزش‌ها بودند. اما رویش کدام است؟ رویش، عبداللَّه‌بن‌عبّاس است؛ محمّدبن‌ابی‌بکر است؛ مالک‌اشتر است؛ میثم تمّار است. اینها رویش‌های جدیدند. اینها که در زمان پیامبر نبودند؛ اینها در همان دوران غربت اسلام روییدند؛ اینها نهال‌های تازه‌اند.
