من نمیگویم که دشمنی‌های امریکا، بر اوضاع کشور و ملت عزیز ما، اثری نگذاشته است. چرا؛ اینها به مصالح ملت ما، ضرر زدند. اینها با تحمیل جنگ، ما را هشت سال عقب انداختند. ما را که باید در جادهی سازندگی حرکت میکردیم، مجبور به دفاع از کشور کردند و بسیاری از منابع اساسی ما را نیز در داخل کشور و در حین جنگ، از بین بردند؛ بنابراین، ضرر از سوی دشمن حتمی است و در این، تردیدی نیست.
آنچه امروز در مواجههی با این خصومتها برای ملت ایران مهم است، در درجهی اوّل، اخوّت و برادری است. هرچه میتوانند، این اختلافات را کم کنند؛ مردم را در علاقه و امیدی که به نظام اسلامی دارند، راحت بگذارند و امید آنها را مخدوش نکنند. متأسّفانه عدّهای زمینههایی را درست میکنند برای اینکه دشمن امیدوار شود. رئیسجمهور امریکا خیال میکرد که روز 18 تیر در تهران علیه نظام اسلامی قیام خواهد شد؛ اما دانشجویان ما با آگاهیِ خود امید دشمن را ناامید کردند. در کشور ما، دانشجو و مسئولانش آگاهند. آحاد ملت با آگاهی خود نمیگذارند دشمن سوءاستفاده کند. دشمن، بد و اشتباه فهمیده است.
